فایل سیستم در GNU/Linux بر اساس یک ساختار سلسله مراتبی سازماندهی شده است. اگر شما با محیط و سیستم عامل ویندوز شرکت مایکروسافت کار کرده باشد و بخواهید با لینوکس کار کنید شاید اولین تفاوتی که در استفاده از این دو سیستم عامل متوجه شوید همین متفاوت بودن ساختار File System است.
بر خلاف سیستم عامل ویندوز که برای هر پارتیشن یک سلسله مراتب با Hierarchy متفاوت در نظر می گیرد در سیستم عامل های تابع GNU/Linux همگی پارتیشن ها در نهایت از یک ساختار سلسله مراتبی واحد پیروی می کنند. در دوره آموزش لینوکس اسنشیالز و قسمت بررسی ساختار لینوکس به بررسی دایرکتوری های لینوکس هم می پردازیم. بالاترین سطح در فایل سیستم لینوکس دایرکتوری ریشه یا root directory می باشد که به شکل یک علامت اسلش یا / شناسایی می شود.سایر دایرکتوری های موجود در لینوکس زیرمجموعه این پوشه می باشند. لیست دایرکتوری های پیشفرض در لینوکس را به همراه توضیحات در ادامه مشاهده می کنید :
/ : تمامی دایرکتوری های موجود در لینوکس زیرمجموعه این دایرکتوری ریشه هستند ، / بالاترین سطح فایل سیستم در لینوکس می باشد.
bin/ : ابزارهای خط فرمان کاربردی و ضروری لینوکس در این دایرکتوری قرار دارند
boot/ : در این دایرکتوری فایل های startup لینوکس که شامل فایل های Kernel نیز می شوند وجود دارند
dev/ : فایل های مربوط به دستگاه ها یا Device Files در این دایرکتوری قرار دارند
etc/ : بیشتر فایل های تنظیمات لینوکس در این دایرکتوری قرار گرفته است
home/ : تقریبا تمام دایرکتوری های خانگی home folder ها که محل ذخیره فایل های همه کاربران است در این دایرکتوری است
lib/ : برخی از ابزاهای خط فرمانی و از طرفی اکثر کتابخانه ها یا Library های مورد استفاده در Kernel در این دایرکتوری قرار دارد
media/ : نقط اتصال یا mount point رسانه های ذخیره سازی removable از قبیل فلاپی دیسک ، DVD و فایل های Zip دیسک می باشد
mnt/ : کاربردی شبیه به همان media دارد با این تفاوت که قدیمی است و معمولا از رسانه های جدید پشتیبانی نمی کند
net/ : نقطع اتصال یا mount point پیشفرض دایرکتوری های تحت شبکه است ، چیزی شبیه به map در سیستم عامل ویندوز
opt/ : محل پیشفرض قرارگیری فایل های نرم افزارهای جانبی سیستم
proc/ : این قسمت در واقع یک فایل سیستم مجازی است که در حال حاضر پردازش های مربوط به Kernel را انجام می دهد که شامل اختصاص IRQ ها ، آدرس های I//O ، کانال های DMA و تنظیمات IP Forwarding و ... می باشد.
root/: دایرکتوری پیشفرض کاربر root یا همان کاربر superuser می باشد
sbin/ : دستورات مدیریتی سیستم یا System Administration Commands از این دایرکتوری صادر می شود
selinux/ : تنظیمات امنیتی لینوکس که بهتر است با عنوان Security Enhanced Linux در نظر گرفته شود
tmp/ : پوشه موقتی یا Temporary لینوکس است که در سیستم عامل RHEL بصورت متناوب حذف می شود
usr/ : برنامه ها ، کتابخانه ها ، مستندات و ... مربوط به نرم افزارهای نصب شده توسط کاربران در این دایرکتوری قرار می گیرد
var/ : داده های مربوط به متغیرها یا Variable ها شامل فایل های لاگ و Spool های پرینتر از این دایرکتوری استفاده می کند.
دوره آموزشی LPIC3 از موسسه LPI کانادا در واقع بالاترین سطح از دوره های آموزش لینوکس در سطح بین المللی به حساب می آیند. دوره LPIC3 بصورت ویژه برای یادگیری لینوکس برای ورود به سازمان های بزرگ و شرکت هایی است که بصورت تخصصی و فوق تخصصی از لینوکس استفاده می کنند. گواهینامه های آموزش لینوکس انیستیتو حرفه ای لینوکس کانادا یا همان LPI بصورت چند سطحی و سلسله مراتبی ارائه می شوند که گواهینامه LPIC 3 در بالاترین سطح از مدارک این موسسه و سایر مدارک بین المللی لینوکس به حساب می آید.
برای یادگیری و ورود به دنیای آموزش دوره LPIC 3 شما باید پیشنیازهایی مثل دوره آموزش لینوکس اسنشیالز ( Linux Essentials یا آموزش مقدماتی لینوکس ، دوره آموزشی LPIC 1 ( دوره مدیریت لینوکس ) و دوره آموزشی LPIC 2 ( مهندسی شبکه لینوکس ) را به خوبی یاد گرفته باشید و برای پیدا کردن یک گرایش فوق تخصصی در لینوکس وارد دوره LPIC 3 شوید.
گواهینامه LPIC-3 نقطه اوج برنامه صدور گواهینامه حرفه ای چند سطحی موسسه حرفه ای لینوکس (LPI) است. LPIC-3 برای لینوکس حرفه ای در سطح سازمانی طراحی شده است و نشان دهنده بالاترین سطح گواهینامه حرفه ای لینوکس از نظر توزیع بی طرف در صنعت است. چهار گواهینامه تخصصی LPIC-3 جداگانه در دسترس است.
گذراندن هر یک از چهار امتحان، گواهینامه LPIC-3 را برای آن تخصص اعطا می کند. دوره آموزشی LPIC3 شامل 4 دوره فوق تخصصی است که به ترتیب دوره آموزشی LPIC 3 Mixed Environment یا محیط های ترکیبی ، دوره آموزشی LPIC 3 Security یا امنیت در لینوکس ، دوره آموزشی LPIC 3 Virtualization and containerization با محوریت مجازی سازی و در نهایت دوره آموزشی LPIC 3 High Availability and storage clusters با محوریت راه اندازی سرویس های کلاسترینگ در لینوکس ، می باشند.
این روزها در شبکه های بزرگ سازمانی ، حتی با وجود قالب سیستم عامل ویندوز و سرویس اکتیودایرکتوری ، از سرویس های مبتنی بر لینوکس نیز استفاده می شوند. گسترش استفاده از لینوکس در کنار ویندوز در شبکه های سازمانی باعث شده است که مدیران شبکه این روزها باید بصورت ترکیبی هم از ویندوز و هم از لینوکس استفاده کنند.
در دوره آموزش LPIC 3 Mixed Environment بصورت ویژه بر روی شبکه هایی تاکید شده است که در کنار هم از ویندوز و لینوکس استفاده می کنند. ترکیب کردن اکتیودایرکتوری و لینوکس از جمله مهمترین مباحثی است که در دوره LPIC 3 Mixed Environment بر آن تاکید شده است. یادگیری حرفه ای سرویس سامبا ( Samba ) ، سرویس OpenLDAP ، سرویس های احراز هویت لینوکس ( Linux Identity Management ) و و همچنین رفع اشکال ، Tuning یا بهینه سازی سرویس از جمله مهمترین مباحثی است که در دوره آموزش LPIC 3 Mixed Environments آموزش داده می شود.
مبانی سرویس Samba ، ترکیب کردن سرویس Samba و سرویس اکتیودایرکتوری مایکروسافت ، تنظیمات Samba برای اشتراک گذاری اطلاعات در شبکه و ... از جمله سرفصل های مهم این دوره LPIC 3 می باشد. گذراندن دوره LPIC 3 Mixed Environment این روزها به مدیرهای شبکه مایکروسافتی هم توصیه می شود.
امنیت مهمترین مبحث این روزها در حوزه فناوری اطلاعات است. دوره آموزشی LPIC 3 Security را می توان مهمترین دوره آموزشی LPIC 3 دانست. همانطور که از اسم این دوره مشخص است ، بصورت ویژه بر روی تنظیمات امنیتی سیستم عامل لینوکس متمرکز شده است.
مهمترین محوریت آموزشی دوره LPIC 3 Security به ترتیب مباحث رمزنگاری اطلاعات ( Cryptography ) ، مکانیزم های کنترل دسترسی ( Access Control ) ، امنیت نرم افزارها ( Application Security ) ، امنیت فرآیندها ( Operations Security ) ، امنیت شبکه ( Network Security ) ، شناخت تهدیدات و ارزیابی آسیب پذیری ها ( Threats and vulnerability Assessment ) می باشد.
به عنوان یک متخصص لینوکس شما باید درک خوبی از مباحث امنیت در این سیستم عامل داشته باشید . دوره آموزشی LPIC 3 Security را می توان الزامی ترین دوره LPIC 3 لینوکس دانست که یادگیری آن به همه مدیرهای شبکه لینوکسی شدیدا توصیه می شود.
این روزها کمتر سازمان ، شرکت یا مرکز داده ای را پیدا می کنید که از فناوری های مجازی سازی در آنها استفاده نشده باشد. از محبوب ترین تکنولوژی های مجازی سازی در لینوکس می توانیم به KVM ، OVirt ، QEMU و Xen اشاره کنیم. محوریت این دوره آموزش LPIC 3 Virtualization and containerization یادگیری نرم افزارهای مجازی سازی و ساخت Container در لینوکس است.
اگر قصد دارید به عنوان یک کارشناس دواپس ( DevOps در آینده مشغول به کار شوید ، قطعا یادگیری دوره LPIC 3 مجازی سازی و Container سازی را توصیه می کنیم. شناخت و کار کردن با ابزارهایی مثل Docker و Kubernetes از جمله سایر موضوع هایی است که بصورت تخصصی در این دوره آموزشی به آنها پرداخته می شود.
شما در دوره LPIC 3 Virtualization نرم افزارهای مجازی سازی را یاد می گیرید که نصب کنید ، نگهداری کنید و البته رفع اشکال کنید. در عین حال شما نحوه طراحی ، پیاده سازی و نگهداری یک شبکه مجازی سازی شده را نیز به خوبی آموزش خواهید دید. سه سرفصل اصلی در آزمون بین المللی LPIC3 Virtualization and containerization وجود دارد که به ترتیب Full Virtualization ، Container Virtualization و VM Deployment and provisioning می باشند.
دوره آموزش LPIC 3 High Availability and Storage Clusters را بصورت خاص می توان حرفه ای ترین دوره برای مدیران شبکه لینوکسی دانست . مخاطب این دوره فقط افرادی است که بصورت تخصصی و فوق تخصصی در سازمان های بسیار بزرگی که دارای سرویس های حساس لینوکسی هستند دانست.
در واقع هر جا صحبت از کیفیت بسیار بالا در دسترسی به سرویس های لینوکسی باشد ، دوره LPIC 3 High Availability and storage clusters راهگشاست. این دوره LPIC 3 بصورت ویژه همانطور که از نامش هم پیداست در بحث سرویس های High Availability و ذخیره سازی داده یا Storage Clusters متمرکز است.
عنوان های آموزشی این دوره آموزش LPIC3 اصلا قابل ترجمه نیستند ! به زبان ساده آنقدر عنوان های حرفه ای هستند که ترجمه کردن آنها کمی بی معنی می شود. خلاصه سرفصل های آموزشی LPIC 3 High Availability and storage clusters عبارتند از High Availability Cluster Management ، High Availability Cluster Storage ، High Availability Distributed Storage ، Single Node High Availability که در این دوره کاملا آموزش داده می شوند.
یکی از مهمترین نکاتی که باید در زمان یادگیری دوره های آموزش LPIC3 باید در نظر بگیرید این است که یادگیری این دوره های لینوکس قطعا نیاز به پشنیاز دارد و شما نمی توانید بصورت مستقیم و بدون داشتن پیش زمینه وارد این دوره های آموزشی لینوکس شوید.
داشتن دانش دوره آموزش Linux Essentials ، دوره آموزشی LPIC1 و دوره آموزشی LPIC2 برای ورود به این دوره ها الزامی است. قبلا در خصوص نحوه یادگیری لینوکس و مسیر راه یا نقشه راه لینوکس در مقاله ای با عنوان لینوکس را از کجا شروع کنیم بصورت کامل صحبت کرده ایم که می توانید در لینک زیر به آن دسترسی پیدا کنید.
Ubuntu چیست؟ تا کنون در خصوص انواع توزیع های مهم لینوکس اعم از RHEL ، CentOS ، openSUSE ، Knoppix ، Debian و Fedora صحبت کردیم . امروز می خواهیم در خصوص سیستم عامل محبوب Ubuntu صحبت کنیم. Ubuntu یکی از محبوب ترین توزیع های لینوکس می باشد که بر پایه و اساس لینوکس توزیع Debian بنا نهاده شده است.
این سیستم عامل از معماری های armhfp ، i686 ، PowerPC و x86 64 پشتیبانی می کند و نرم افزار دسکتاپ پیشفرض آن Unity ( هیچ ربطی به نام کاربریم نداره باور کنید D: ) می باشد. یکی از ویژگی های بسیار جالب سیستم عامل لینوکس توزیع Ubuntu این است که این سیستم عامل در طبقه بندی های تازه واردها ، دسکتاپ ها ، سرورها و حتی سطوح میانی کاربران بصورت همزمان می تواند قرار بگیرد و این برای یک سیستم عامل فاکتور بسیار مثبتی است.
اما بصورت کلی ما از Ubuntu به عنوان یک محصول دسکتاپ بسیار قوی یاد می کنیم و کمتر از این سیستم عامل به عنوان سرور استفاده می شود ، هر چند قابلیت تبدیل شدن به سرور را دارد اما لینوکس کارهای تازه وارد معمولا از این سیستم عامل به عنوان سرور استفاده می کنند. Ubuntu به عنوان یک محصول قوی در حوزه دسکتاپ سیستم عاملی رایگان است که هم بصورت Community و هم بصورت تجاری و حرفه ای پشتیبانی می شود.
Community ای که برای Ubuntu ایجاد شده است بر اساس ایده و ساختار GNU بنا نهاده شده است و همانطور که انتظار می رود هدف این Community این است که نرم افزار باید بصورت رایگان در دسترس افراد قرار بگیرد و کاربران بایستی بتوانند از انها براحتی استفاده کنند و آنها را برای زبان خود بومی سازی کنند و همچنین بتوانند هر تغییری که دوست داشتند در سورس نرم افزارها ایجاد کنند. واژه Ubuntu یک واژه قدیمی آفریقایی است و به معنی انسانیت به دیگران یا Humanity To Others می باشد. با معرفی شدن Ubuntu در واقع یک روح جدید در صنعت نرم افزار در دنیا به وجود آمد. شرکت سازنده Ubuntu یک شرکت انگلیسی به نام Canonical Ltd بود که توسط یک تبعه آفریقای جنوبی به نام Mark Shuttleworth مدیریت می شد. درآمد این شرکت از طریق ارائه خدمات پشتیبانی مربوط به سیستم عامل Ubuntu تامین می شود.
همانطور که اعلام کردیم سیستم عامل Ubuntu یک سیستم عامل محبوب دسکتاپ است ، اگر این سیستم عامل را بصورت پیشفرض نصب کنید انواع و اقسام نرم افزارها بصورت رایگان در آن وجود دارند که از آن جمله می توان به LibreOffice ، Firefox ، Thunderbird ، Transmission و همچنین یک سری بازی ساده از قبیل Sudoku و شطرنج اشاره کرد.بسیاری از نرم افزارهایی که برای Ubuntu نوشته شده اند در نصب پیشفرض یا Default Installation وجود ندارند اما شما می توانید براحتی آنها را از وب سایت پشتیبانی نرم افزارهای Ubuntu دانلود و نصب کنید.
برای اینکار کافیست فقط کمی با سیستم مدیریت بسته یا Package Management ای که به نام APT در Ubuntu معروف است آشنایی داشته باشید تا تقریبا هر چیزی که مورد نیاز شما است را بر روی Ubuntu بتوانید نصب کنید. یکی از نکات جالب در خصوص استفاده از قابلیت های Ubuntu این است که برخی از نرم افزارهای مایکروسافت ویندوز می توانند با استفاده از قابلیتی به نام Wine Compatibility Package بر روی Ubuntu نصب شوند ، حتی اگر این قابلیت به مشکل بخورد شما می توانید با استفاده از نصب نرم افزارهای مجازی سازی مثل VirtualBox یا VMware Workstation بصورت مجازی ویندوز را روی Ubuntu نصب کنید.
برای امنیت بیشتر این سیستم عامل ، تمامی برنامه هایی که اجرا می شوند در حالت عادی با پایینترین سطح دسترسی اجرا می شوند و نمی توانند در این حالت به فایل های کاربر یا سیستم عامل صدمه ای وارد کنند. برای بالا بردن امنیت از دستور sudo به عنوان یک ابزار برای اجرای موقت نرم افزارها با دسترسی بالاتر استفاده می شود که کارهای مدیریتی که می خواهند بر روی سیستم انجام دهند را بتوانند براحتی با دسترسی کاربر root انجام دهند و اینکار باعث می شود صدمه ای به فایل های سیستم عامل وارد نشود ، این ابزار چیزی شبیه به ابزار Run as administrator در سیستم عامل ویندوز است.
برای کنترل سطوح دسترسی در اوبونتو ابزاری به نام PolicyKit که به آن PolKit هم گفته می شود برای امن کردن هرچه بیشتر سیستم عامل استفاده می شود. بصورت پیشفرض اکثر پورت های شبکه توسط فایروال و برای جلوگیری از حملات هکری بسته شده اند و اگر کاربر قصد باز کردن پورت خاصی را داشته باشد براحتی می تواند با فایروالی که در این سیستم عامل بصورت گرافیکی تعبیه شده است تنظیمات مورد نظر خود را انجام دهد.
اوبونتو برای جلوگیری از به وجود آمدن صدمات از طریق نرم افزارهایی که اجرا می شوند Package های نرم افزاری را با استفاده از قابلیت GCC ای مثل PIE و Buffer Overflow Protection کامپایل می کند. از همه اینها گذشته شما می توانید پوشه های home directory و پوشه های شخصی خودتان را در این سیستم عامل رمزنگاری کنید. این قابلیت های امنیتی اضافه شده به Ubuntu از آن یک سیستم عامل در حالت پیشفرض امن ساخته است ، البته امنیت کاملا یک واژه نسبی است اما به هر حال می توان گفت Ubuntu از درجه امنیتی نسبتا خوبی بصورت پیشفرض برخوردار است.
یکی از نکات بسیار جالب در خصوص Ubuntu این است که این سیستم عامل دارای معماری و زیرساختی است که باعث شده است هم به عنوان سرور ، هم به عنوان دسکتاپ و هم به عنوان سیستم عامل گوشی و تبلت و حتی سیستم عامل تلوزیون بتوان از آن استفاده کرد. Ubuntu تقریبا هر شش ماه یکبار یک نسخه جدید را معرفی می کند و هر نسخه جدیدی که ارائه می شود تا نه ماه دارای پشتیبانی رایگان می باشد که این پشتیبانی شامل رفع مشکلات امنیتی ، رفع باگ های سیستم عامل و ... می باشد. اولین نسخه از سیستم عامل Ubuntu در سال 2004 معرفی شد.
سیستم مدیریت بسته های نرم افزاری یا Package Management ای که در Ubuntu وجود دارد برگرفته ای از Package Manager ای است که در سیستم عامل لینوکس توزیع Debian مورد استفاده قرار می گیرد و بنابراین بسته های نرم افزاری با پسوند Deb معرفی می شوند و همانطور که قبلا هم اشاره کردیم از ابزاری به نام APT برای مدیریت این بسته ها در Ubuntu استفاده می شود. قبل از استفاده از بسته های نرم افزاری Debian در Ubuntu باید به این مسئله توجه کنید که با توجه به اینکه بسته های نرم افزاری این دو سیستم عامل در اصطلاح فنی Binary Compatible کامل نیستند یعنی بصورت کامل با هم سازگاری ندارند.
بنابراین برای اینکه بتوانید از بسته های نرم افزاری Debian در Ubuntu استفاده کنید حتما باید بسته های نرم افزاری بازنویسی یا Rebuild شوند. البته هنوز برخی مشکلات برای تبدیل کردن بسته های نرم افزاری Debian به Ubuntu و برعکس وجود دارد ، یکی از نکات بارز بین این دو سیستم عامل را می توان وجود داشتن تعداد زیادی برنامه نویس مشترک دانست که با نوشتن یک بسته نرم افزاری ، در واقع آن را برای دو سیستم عامل در لحظه تولید می کنند. در خصوص آموزش لینوکس مطالب زیاد است که به امید خدا با رونق گرفتن انجمن لینوکس و سیستم های متن باز انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران بیشتر به آن خواهیم پرداخت ، اگر در خصوص این مطلب نکته ای به ذهنتان می رسد خوشحال می شویم در ادامه از دانش شما استفاده کنیم.
استفاده گرفتن از راهنماهای لینوکس یکی از معمول ترین روشهای پیدا کردن نحوه استفاده درست از دستورات لینوکس است. در واقع همه دستورات لینوکس برای خودشان یک راهنمای استفاده جداگانه و مختص خودشان دارند . هر چند که همچنان بهترین روش پیدا کردن کمک و راهنمایی در لینوکس استفاده از جستجو در گوگل است .
اما ما در این مقاله می خواهیم به روشهای مختلف استفاده از فایل های راهنما در لینوکس و دستورات مرتبط با آنها اشاره کنیم. در این مقاله من ، محمد نصیری ، کارشناس امنیت سایبری و متخصص لینوکس به شما به ساده ترین شکل ممکن ، نحوه استفاده از این دستورات را به همراه مثال آموزش می دهم پس تا انتها با من باشید.
لینوکس و کار کردن با دستورات آن بسیار فرار است. شما هر چقدر هم که حرفه ای باشید نمی توانید ادعا کنید که همه سویچ ها و آپشن های دستورات را به همراه کاربرد و مثال های مختلف آن بلد هستید. به همین دلیل در کنار هر دستور و برای درک بهتر نحوه استفاده از آن ، فایل های راهنما یا Manual و روشهای متنوعی برای یادگیری دستورات وجود دارد که بدون نیاز به داشتن اینترنت و بصورت آفلاین هم قابل استفاده هستند. حتی حرفه ای ها هم باید بتوانند از این دستورات و فایل های راهنما به درستی استفاده کنند و این هیچ ربطی به حرفه ای بودن یا نبودن ندارد. برخی اوقات ممکن است شما هیچ دسترسی به اینترنت برای جستجو نداشته باشید.
نکته بسیار مهم : راهنمایی و Manual ها ممکن است در توزیع های مختلف لینوکس متفاوت باشند
ساده ترین و البته اولین دستوری که شما برای گرفتن راهنما در لینوکس نیاز دارید دستور whatis است. این دستور در یک خط بصورت خیلی ساده به شما توضیح می دهد که کاربرد این دستور چیست. دستور whatis دارای یک بانک یا دیتابیس اطلاعاتی نیست و اطلاعات خودش را از SECTION 1 فایل Manual یا راهنمای لینوکس دریافت می کند که بعدا به آن اشاره خواهیم کرد. برای مثال دستور زیر به شما می گوید کار دستور whatis چیست :
unity@tosinso-suse:~> whatis whatis
whatis (1) - display one-line manual page descriptions
این توزیع از سیستم عامل لینوکس بر پایه و اساس هسته اصلی لینوکس یا همان Linux Kernel پایه گذاری شده است و یک محصول مستقل به حساب می آید. این توزیع از لینوکس توسط کارشناسان و برنامه نویس های آلمانی طراحی و تولید شده است. openSUSE از معماری های i586 ، x86 و x64 پشتیبانی می کند و همچنین از محیط های دسکتاپ Blackbox ، GNOME ، KDE ، IceWM ، LXDE ، Openbox ، WMaker و Xfce نیز پشتیبانی می کند.
پروژه openSUSE یک برنامه کاملا اجتماعی و Community Based بود که امروزه توسط شرکت Novell پشتیبانی می شود. هدف اصلی از ارائه کردن نسخه openSUSE لینوکس این بود که یک سیستم عامل همه منظوره ایجاد شود که بتوان از آن در همه جا استفاده کرد و بتوان استفاده از آن را در همه جا ترویج داد ، برنامه پروژه openSUSE باعث دسترسی آزاد ، رایگان و ساده به openSUSE می شود ، از openSUSE به عنوان یک توزیع بسیار کامل و جامع از لینوکس یاد می شود.
پروژه openSUSE سه هدف اصلی را دنبال می کرد : هدف اول : معرفی کردن openSUSE به عنوان ساده ترین توزیع لینوکس برای هر کسی که بتواند آن را دانلود ، نصب و استفاده کند ، هدف دوم : معرفی و شیوع دادن هر چه بیشتر openSUSE به عنوان یک لینوکس Open Source و Collaborative و تلاش جهت رسیدن به نقطه ای که openSUSE تبدیل به پرکاربردترین توزیع لینوکس در دنیا شود که هم در دسکتاپ ها و هم در سرورها بیشترین استفاده را داشته باشد ، هدف سوم : مهیج سازی openSUSE و ساده سازی برنامه نویسی و توسعه این سیستم عامل و فرآیند های Packaging نرم افزارهای آن برای تبدیل کردن openSUSE به یک انتخاب مناسب برای برنامه نویسان و توسعه دهندگان نرم افزار سراسر دنیا ، در واقع هدف اصلی تیم توزیع کننده openSUSE تبدیل شدن به توزیع شماره یک لینوکس در دنیا بود.
پروژه openSUSE یک GNU/Linux تحت لیسانس GPL است. توزیع های مختلف openSUSE و همچنین اجزای مختلف این سیستم عامل توسط یک Community بزرگ از کاربران و کارشناسان پروژه openSUSE پشتیبانی می شوند که توسط یکی از بزرگترین شرکت های تولید کننده نرم افزارهای Open Source آلمانی به نام SUSE توسعه و نگهداری می شود. لینوکس openSUSE جایگزین یک محصول قدیمی تر به نام SUSE Linux Professional شد.
همانند اکثر لینوکس های Open Source که دارای Community می باشند ، openSUSE هم برای خودش دارای یک پرتال اینترنتی برای همکاری کردن همگان در پروژه openSUSE راه اندازی کرد که مستندات لازم برای استفاده از این سیستم عامل ، طراحی ها و توضیحات در خصوص این سیستم عامل و اجزای ان و تقریبا همه چیز در خصوص openSUSE در این Community مطرح می شد ، Mailing List قوی و همچنین استفاده از کانال های Internet Relay Chat باعث محبوب شدن هر چه بیشتر این سیستم عامل می شود که در نهایت باعث شده است امروزه openSUSE یکی از بهترین رابطهای wiki را در خود داشته باشد.
اگر بخواهیم قابلیت های این سیستم عامل را بصورت خلاصه بگوییم می توانیم از با ثبات بودن ، سادگی کارکرد و بروز رسانی نرم افزارها ، انعطاف پذیری بالا اشاره کنیم که براحتی این امکان را به ما مید هد که در سرویس هایی مثل ایمیل و یا وب سرور از این سیستم عامل استفاده کنیم ، البته از عیب هایی که اکثرا از این سیستم عامل گرفته می شود می توان به کارایی کمتر و سرعت کمتر به نسب سایر توزیع های معروف اشاره کرد.
یکی از نقاط قوت سیستم عامل لینوکس توزیع openSUSE را می توان برنامه ای به نام YaST دانست. YaST شامل برنامه هایی برای نصب ، مدیریت و تقریبا همه کارهایی است که بصورت روزمره و گرافیکی می توانید بر روی سرور انجام دهید، می شود. برای مثال شما می توانید با استفاده از YaST پارتیشن بندی هارد دیسک ، تنظیمات سیستمی ، مدیریت بسته های RPM ، بروز رسانی سیستم عامل و نرم افزارها ، تنظیمات شبکه و فایروال ، مدیریت کاربران و گروه ها و بسیاری از کارهای دیگر را نیز انجام دهید و حتی نیازی نیست برای انجام این کارها قطعه ای کد بنویسید و یا از Shell استفاده کنید. ساختار YaST بصورت ماژولار است و به همین دلیل همه روزه ماژول هایی به این نرم افزار اضافه می شوند که برای مثال می توانیم از پشتیبانی از Bluetooth در ماژول های جدید آن اشاره کنیم.
توزیع openSUSE را می توان به گفته وب سایت Distowatch.com یکی از پنج توزیع برتر لینوکس در جهان دانست. openSUSE براحتی و بصورت رایگان بعد از معرفی شدن نسخه های جدید در اختیار عموم قرار می گیرد و همگان می توانند از آن استفاده کنند ، اما بد نیست بدانید که روش های مختلف و البته نسخه های مختلفی از openSUSE توسط شرکت SUSE معرفی می شوند که بر حسب معماری x86 یا x86-x64 متفاوت هستند ، در این قسمت می خواهیم به نسخه ها یا Edition های مختلف لینوکس openSUSE اشاره کنیم :
openSUSE بدون شک یکی از توزیع های بسیار کامل لینوکس امروزی می باشد و همانطور که گفتیم همیشه در طبقه بندی 5 لینوکس برتر دنیا قرار گرفته است ، یکی از مهمترین ارکانی که برنامه نویسان openSUSE بر روی آن تمرکز می کنند بحث امنیت این سیستم عامل است ، تقریبا هیچ چیزی در این سیستم عامل بدون هماهنگی و اطلاع رسانی به کاربر سیستم نمی تواند انجام شود و این یعنی امنیت در اولویت کاری قرار گرفته است. علاوه بر این openSUSE جزو معدود توزیع های لینوکس می باشد که شما در زمان سفارش دادن آن می توانید بسته های نرم افزاری خود را تک تک انتخاب کنید و بسته سفارشی خود را از این سیستم عامل تهیه کنید. امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد ، خوشحال می شویم از تجربیات و دانش شما در خصوص این سیستم عامل در ادامه استفاده کنیم.
امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد، در صورت یادگیری و علاقه بیشتر بعد از یادگیری لینوکس در سطح Linux Essentials آماده ورود به دوره آموزشی LPIC 1 خواهید شد. LPI یا بنیاد حرفه ای لینوکس ( با اسم انیستیتو لینوکس کانادا هم شناخته می شود ) این دوره را به دو قسمت یا دو کد دوره LPIC 1 با کد 101 و LPIC 1 با کد 102 تقسیم بندی کرده است . برای اینکه شما گواهینامه بین المللی لینوکس LPIC 1 را بصورت کامل دریافت کنید بایستی هر دو دوره را بصورت کامل یاد بگیرید. مدرک بین المللی الپیک یک ( LPIC 1 ) یکی از محبوب ترین دوره های آموزش لینوکس در دنیا به حساب می آیند که بر اساس سرفصل های منظم و مرتب ، استانداردهای بین المللی ، بدون وابستگی به یک توزیع خاص از سیستم عامل لینوکس ، برای افرادی طراحی شده است که می خواهند در مسیر یادگیری لینوکس به سطح بالاتری دست پیدا کنند.
دوره آموزشی LPIC 2 | الپیک دو در واقع سطح متوسط یادگیری لینوکس در دنیا محسوب می شود. شما برای اینکه بتوانید وارد دوره آموزشی LPIC 2 یا سطح متوسط آموزش لینوکس شوید قطعا باید با مقدمات کار کردن با سیستم عامل لینوکس در سطح LPIC 1 آشنایی داشته باشید. در واقع اگر شما در دوره آموزشی LPIC 1 ساختار سیستم عامل لینوکس را به خوبی درک کرده باشید و مدیریت مقدماتی لینوکس را یاد گرفته باشید ، آماده ورود به دوره آموزشی LPIC 2 خواهید بود.