آموزش راه اندازی NAT Extendable در Cisco IOS

یادگیری شبکه های کامپیوتری امروزه یک الزام برای همه متخصصین فناوری اطلاعات است.کامپیوترها قلب تپنده دنیای امروزی ما هستند و ارتباطات و شبکه ها به عنوان رگ های حیاتی کسب و کارهای محسوب می شوند . این روزها شما دیگر هیچ شرکت ، سازمان یا مجموعه ای را پیدا نمی کنید که حداقل یک شبکه کامپیوتری ساده نداشته باشد. سالهاست که شبکه های کامپیوتری چه بصورت سیمی و چه بصورت شبکه های بیسیم ، از جمله الزامات و بدیهیات کسب و کارها و چه بسا زندگی معمولی انسان ها شده اند. تعریف شبکه های کامپیوتری این است " به مجموعه ای از کامپیوترها که برای اشتراک گذاری منابع به هم متصل شده اند " . همه چیز در دنیای امروزی وابسته به تخصص شبکه های کامپیوتری است. بدیهی است که نیاز بازار کار نیز به جذب متخصصین و کارشناسان شبکه های کامپیوتری هر روز بیشتر از قبل می شود و به همین دلیل بازار کار بسیار خوبی برای متخصصین شبکه چه در ایران و چه در خارج ایران به وجود آمده است. شما می توانید با یک نقشه راه یادگیری شبکه های کامپیوتری درست ، به درآمد قابل توجهی در این حوزه دست پیدا کنید. قابلیت NAT Extendable در IOS های شرکت سیسکو این قابلیت را به ما می دهد تا بتوانیم یک آی پی آدرس پرایوت یا داخلی را به بیش از یک آی پی پابلیک ترجمه کنیم.بگذارید راه اندازی قابلیت NAT Extendable را در قالب یک سناریو یاد بگیریم.به توپولوژی زیر نگاه کنید:

در این توپولوژی روتر S1 را بعنوان یک سرور در نظر گرفته ایم که روی آن یک وب سرور قرار دارد و می خواهیم که در اینترنت قابل دسترس باشد. برای این کار روتر R1 را که به دو ISP متصل شده را برای NAT پیکربندی می کنیم.

بیشتر بخوانید: آموزش تصویری آشنایی و پیکربندی انواع NAT

در این مثال فرض کنیم که آی پی 192.168.12.100 یک آی پی پابلیک مربوط به ISP1 است و آی پی 192.168.13.100 هم یک آی پی پابلیک مربوط به ISP2 می باشد و قرار است آی پی 192.168.1.1 را از اینترنت ببینیم.

پیکربندی یا Configuration:

ابتدا روتر S1 را کانفیگ می کنیم. به دلیل اینکه هیچ راه دیگری برای S1 بجز اتصال به R1 وجود ندارد، روتینگ را غیرفعال و فقط یک default-gateway برای دسترسی به روتر R1 برایش تنظیم می کنیم:

S1(config)#no ip routing
S1(config)#ip default-gateway 192.168.1.254

حالا NAT های Inside و Outside را برای اینترفیس های R1 تعریف می کنیم.

R1(config)#interface GigabitEthernet 0/1
R1(config-if)#ip nat inside

R1(config)#interface GigabitEthernet 0/2
R1(config-if)#ip nat outside

R1(config)#interface GigabitEthernet 0/3
R1(config-if)#ip nat outside

حالا فکر کنید که میخواهیم آی پی سرور را از اینترنت مربوط به ISP1 که آی پی پابلیک 192.168.12.100 دارد ببینیم. این کار را به راحتی با دستور زیر می توانیم انجام دهیم:

R1(config)#ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.12.100

با این دستور یک NAT یک به یک 1:1 بین آی پی 192.168.1.1 و 192.168.12.100 ایجاد کردیم که تا به اینجا مسیر درستی بوده. اما اگر بخواهیم همین کار را با آی پی پابلیک 192.168.13.100 انجام بدهیم چطور؟ روتر این اجازه را به ما می دهد؟

بگذارید تست کنیم:

R1(config)#ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.13.100
% 192.168.1.1 already mapped (192.168.1.1 -> 192.168.12.100)

با توجه به اینکه قبلا آی پی 192.168.1.1. به آی پی 192.168.12.100 ترجمه شده بود، روتر امکان ترجمه مجدد این آی پی پرایوت را به آی پی پابلیک دیگری به ما نمی دهد.

اما یک راه دیگر برای اینکه بتوانیم دو آی پی پابلیک را به یک آی پی پرایوت در یک روتر ترجمه کنیم وجود دارد.

ابتدا برویم و دستور NAT قبلی را برداریم:

R1(config)#no ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.12.100

الان مجددا دستور قبلی را تکرار می کنیم با این فرق که از کلمه extendable در انتهای دستور استفاده میکنیم تا روتر متوجه بشود که نیازمند این هستیم تا دو NAT برای یک آی پی در نظر بگیریم:

R1(config)#ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.12.100 extendable 
R1(config)#ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.13.100 extendable

دیدید؟ سیسکو دیگر ایرادی به دستور ما نگرفت.

بیشتر بخوانید: جامع ترین دوره آموزشی CCNP Enterprise به زبان فارسی

بررسی یا Verification:

ببینیم که آیا این تنظیمات به درستی کار می کنند یا خیر؟

R1#show ip nat translations 
Pro Inside global      Inside local       Outside local      Outside global
--- 192.168.12.100     192.168.1.1        ---                ---
--- 192.168.13.100     192.168.1.1        ---                ---

می بینیم که آی پی 192.168.1.1 به هر دو آی پی 192.168.12.100 و 192.168.13.100 ترجمه شده. بریم ببینیم آیا روتر های ISP1 و ISP2 می توانند به سرور ما دسترسی داشته باشند یا خیر.

ابتدا Debugging را روی روتر فعال می کنیم تا تمام اتفاقاتی که روی روتر R1 می افتد را بتوانیم مانیتور کنیم:

R1#debug ip nat
IP NAT debugging is on

یک پینگ از ISP1 به آی پی 192.168.12.100 می گذاریم: (توجه کنید که آی پی 192.168.12.100 روی هیچ اینترفیسی ست نشده است)

ISP1#ping 192.168.12.100
Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 192.168.12.100, timeout is 2 seconds:
!!!!!
Success rate is 100 percent (5/5), round-trip min/avg/max = 2/3/4 ms

ارتباط ما برقرار است. اگر به روتر R1 بر گردیم میبینیم که NAT به درستی در حال کار کردن است:

R1#
NAT*: s=192.168.12.2, d=192.168.12.100->192.168.1.1 [33]
NAT*: s=192.168.1.1->192.168.12.100, d=192.168.12.2 [33]

آی پی 192.168.1.1 به درستی به آی پی 192.168.12.100 ترجمه شده. حالا برویم و از ISP2 همین تست را تکرار کنیم:

ISP2#ping 192.168.13.100
Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 192.168.13.100, timeout is 2 seconds:
!!!!!
Success rate is 100 percent (5/5), round-trip min/avg/max = 2/2/3 ms

و در روتر R1 می بینیم که الان این ترجمه از IP جدید در حال انجام است:

R1#
NAT*: s=192.168.13.3, d=192.168.13.100->192.168.1.1 [20]
NAT*: s=192.168.1.1->192.168.13.100, d=192.168.13.3 [20]

تا اینجای کار به درستی پیش رفته است و آی پی 192.168.1.1 از هر دو آی پی 192.168.12.100 و 192.168.13.100 قابل دسترس است.

اما اگر از روتر S1 ترافیکی ایجاد شود از کدام NAT استفاده می کند؟

S1#ping 192.168.12.2
Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 192.168.12.2, timeout is 2 seconds:
!!!!!
Success rate is 100 percent (5/5), round-trip min/avg/max = 2/4/6 ms

ارتباط بین S1 و ISP1 که به درستی برقرار است. اما با چه NAT ای؟

R1#show ip nat translations 
Pro Inside global      Inside local       Outside local      Outside global
icmp 192.168.12.100:5  192.168.1.1:5      192.168.12.2:5     192.168.12.2:5
--- 192.168.12.100     192.168.1.1        ---                ---
--- 192.168.13.100     192.168.1.1        ---                ---

خب در جدول NAT روتر R1 می بینیم که آدرس 192.168.1.1 به 192.168.12.100 ترجمه شده. اما در مورد پینگ به آی پی 192.168.13.3 چطور؟ مجدد به روتر S1 بر میگردیم:

S1#ping 192.168.13.3
Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 192.168.13.3, timeout is 2 seconds:
.....
Success rate is 0 percent (0/5)

پینگ این آی پی کار نکرد. چرا؟ جدول NAT روتر R1 را نگاه می کنیم:

R1#show ip nat translations 
Pro Inside global      Inside local       Outside local      Outside global
icmp 192.168.12.100:5  192.168.1.1:5      192.168.12.2:5     192.168.12.2:5
icmp 192.168.12.100:6  192.168.1.1:6      192.168.13.3:6     192.168.13.3:6
--- 192.168.12.100     192.168.1.1        ---                ---
--- 192.168.13.100     192.168.1.1        ---                ---

در جدول بالا می بینیم که این ترافیک هم به آی پی 192.168.12.100 ترجمه شد. اما چرا؟ آیا به خاطر این است که ابتدا به ISP1 پینگ ارسال کردیم؟ بگذارید جدول NAT را خالی کنیم و مجددا تست کنیم:

R1#clear ip nat translation *

و مجددا این بار به روتر ISP2 پینگ ارسال می کنیم:

S1#ping 192.168.13.3
Type escape sequence to abort.
Sending 5, 100-byte ICMP Echos to 192.168.13.3, timeout is 2 seconds:
.....
Success rate is 0 percent (0/5)

پینگ این بار هم به مقصد نرسید. اما چرا؟ به نظرتون به خاطر ترتیب NAT ها در تنظیمات است؟

R1#show running-config | include nat inside source
ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.12.100 extendable
ip nat inside source static 192.168.1.1 192.168.13.100 extendable

در خروجی بالا می بینیم که Inside NAT مربوط به آی پی 192.168.12.100 در ابتدای دستورات قرار گرفته و سیسکو هم همیشه از این دستور برای NAT هایی که ترافیک مبدا آن از آی پی 192.168.1.1 است استفاده می کند.

پس باید این مورد که دستور اول NAT در تنظیمات بعنوان آدرس اصلی برای آدرس هایی که از داخل شبکه به بیرون ترافیک ارسال می کنند استفاده می شود را در راه اندازی Extendable NAT مورد توجه قرار بدهید.

بیشتر بخوانید: اولین و کاملترین دوره آموزش پیشرفته BGP به زبان فارسی

کاملترین مقاله پیش نیازهای VOIP (به زبان ساده)

امروزه کمتر کسی هست که خطوط VOIP را نشیده باشد. با توجه به توسعه روز افزور شبکه و نیاز انتقال صدا در بستر شبکه این نیاز به VOIP روز به روز رو به افزایش است. بنابراین باید هر کس در حوزه IT حداقل دانش رو در این خصوص کسب کند و پیش نیاز های VOIP را خوب بشناسد. در این مقاله سعی کردم به صورت جامع مقدمات VOIP را ارائه کنم تا در کمترین زمان حداقل دانش مورد نیاز را خواننده کسب کند.

تعریف مرکز تلفن

خوب ابتدا یک تعریفی از مرکز تلفن (سانترال،PBX،Call Center، Call Manager و ...) رو داشته باشیم.

مرکز تلفن : دستگاه یا سروری که می تواند ارتباط تلفنی یا ویدیویی را بین افراد برقرار کند. خوب به زبان ساده تر دستگاه یا سروری که تماس های داخلی شرکت رو برقرار میکند رو میگن.

این نکته توجه کنید اگر جایی کلمه PBX (Private Branch Exchange) رو دید منظور همون مرکز تلفن هست که جلوتر باهاش آشنا خواهیم شد.

یکی از اصلی ترین سوالات مهم چرا مراکز تلفن در شرکت ها راه اندازی میشود؟

مزایا راه اندازی مرکز تلفن : خوب مزایایی مرکز تلفن انقدر زیاده فقط خودش به تنهایی یک مقاله میشه بنابراین به چند مزیت برتر اشاره میکنیم.

1. ایجاد تماس های داخلی رایگان بین کارکنان شرکت
2. کنترل و نظارت بر استفاده از خطوط 
3. مدیریت تماس های ورودی شرکت
4. ایجاد یک منشی دیجیتال جهت راهنمایی مشتری
5. ایجاد صف های انتظار برای پاسخگویی
6. و ....

انواع مراکز تلفن (دسته بندی کلی مراکز تلفن)

مراکز تلفن PBX هارو اگه بخوایم دسته بندی کلی این مراکز رو بگیم می توانیم به چهار دسته بندی اصلی تقسیم کنیم:

1. مرکز تلفن آنالوگ ( خطوط شهری که الان در اکثر منازل در حال استفاده )
2. مرکز تلفن دیجیتال ( صدای دریافتی به دیجیتال تبدیل می شوند و کیفیت خوبی نسبت به آنالوگ دارند)
3. مرکز تلفن هایبرید ( مراکزی که از تمامی خطوط پشتیبانی می کنند.)
4. مرکز تلفن IP PBX/VOIP PBX (انتقال صدا بر بستر IP که مبحث اصلی ما است)

البته در اینجا ما قصد معرفی مراکز تلفن نداریم جهت آشنایت به عنوان مثال مرکز تلفن پاناسونیک 824 یک مرکز تلفن آنالوگ و دیجیتال است که از این خطوط پشتیانی می کند.

یکی دیگر از مراکز تلفن معروف که در دسته بندی مرکز تلفن هایبرید می تواند قرار بگیرد مدل پاناسونیک TDE این شرکت است که از تمای خطوط آنالوگ ، دیجیتال و IP پشتیبانی میکند. مراکز تلفن سری NS500 این شرکت تحت شبکه می باشند.

شرکت پاناسونیک یکی از تولید کنندگان اصلی مراکز تلفن می باشد که در ایران هم در بسیاری شرکت ها دستگاه های آن در حال استفاده است که امنیت و پایداری بالایی دارند. مراکز تلفن پاناسونیک از نظر ظرفیت می توان به دو دسته تقسیم کرد:

1. مراکز تلفن کم ظرفیت ( مراکز تلفن TEM-824 )
2. مراکز تلفن پر ظرفیت ( سری TDA-TDE )

از نظر اقتصادی مراکز تلفن را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد :

1. مراکز تلفن تجاری ( شرکت های بزرگی مانند پاناسونیک ، سیسکو و ... سرمایه گذاری می کنند در این زمینه و این مراکز تلفن امنیت و پایداری بالای نسبت به دیگر مراکز تلفن دارند. معایب این سری مراکز تلفن قیمت بالا و جهت استفاده از قابلیت ها باید لایسنس ها مختلف تهیه کرد.
2. مراکز تلفن غیر تجاری ( این سری مراکز تلفن رایگان Open source می باشند و جهت پایداری و امنیت به پای کارشناس IT اون شرکت هست . مراکز تلفن مثل Asterisk و Freeswitch که جلوتر در موردش صحبت خواهیم کرد در این دسته بندی قرار میگردن. خیلی از شرکت های داخلی پلتفرم های برای این هسته مراکز تلفن ایجاد میکنن و به عنوان مرکز تلفن بومی به فروش می رسانند.)

بررسی تفاوت بستر مخابراتی آنالوگ با VOIP

تفاوت های اصلی voip با خطوط انالوگ رو به صورت کلی بیان میکنیم:

1. اصلی تفاوت بستر ارتباطی این دو تکنولوژی هست که آنالوگ بر بستر زوج سیم استفاده می شود اما voip بر روی کابل شبکه استفاده می شود.اگه شما یک بستر شبکه داخلی داشته باشین در ساختمان به راحتی می توانید از همان بستر voip را راه اندازی نمایید اما برای راه اندازی آنالوگ باید به صورت جداگانه در ساختمان زوج سیم مخابراتی کشیده شود که این امر هزینه هم افزایش پیدا میکند.
2. بنابراین تفاونت هزینه دومین نکته ما می شود که راه اندازی کلی voip ارزونتر از بستر انالوگ می باشد.
3. کیفیت سرویس مهمترین مسئله تکنولوژی های روز دنیا هست که viop با توجه به استفاده بستر ip کیفیت بهتری نسبت به خطوط انالوگ ارائه می دهد.
4. در خطوط انالوگ ارتباط تصویری ندارید اما در voip می توانید ارتباط کنفرانس تصویری داشته باشین.
5. همیشه ارتباط بین شعب و فاصله ارتباطی در تلفن یک نکته اصلی است که با دارا بودن بستر voip به راحتی می توان شعب مختلف رو با یکدیگر متصل کرد و محدودیت فاصله نداریم فقط نیازه یک شبکه ارتباطی بین شعب وجود داشته باشد اما در آنالوگ فاصله کمتر و محدودیت در ارتباط با مراکز تلفن مختلف رو داریم و مشکلات زیادی رو ایجام میکند.
6. یکی از مزیت های خطوط آنالوگ نسبت به voip میتوان پایداری بالا خطوط داخلی رو گفت که نسبت به voip دارد.اگر در شبکه داخلی اختلالی ایجاد شود خطوط voip شما قطع می شود.
7. و اخرین نکته امکانات حرفه ای که voip می تواند به شما بدهد مثل گزارشگیری، ضبط تماس ها و ... می دهد.

با یک نگاه سطحی به تفاوت آنالوگ و voip می توان گفت رقابت آینده خطوط تلفن از آن خطوط voip خواهد بود. 

بنابراین پیشنهادم اینه در شرکت جدیدی خواستین خطوط تلفن  راه اندازی کنید حتما Voip رو انتخاب کنید.

معرفی VOIP و تاریخچه 

VOIP مخفف  Voice Over Internet Protocol است، یعنی ارسال صدا بر روی بستر IP.

تاریخچه voip ارتباط تنگاتنگی با تاریخچه اینترنت دارد که یکی از موضوعات شرکت ARPANET در سال 1960 بوده است. اولین تماس توسط VOIPNVP در سال 1973 در بستر IP برقرار شد.

نحوه کار این تکنولوژی بدون صورت است که ابتدا صدا را دریافت می کند و با استفاده از کدک(فشرده سازی) می کند و تبدیل به دیتا میکند و در بستر شبکه ارسال میکند و مقصد همین فرایند را برعکس انجام می دهد.

از اونجایی که هر کجا اسم ارتباط شبکه ای میاد اسم شرکت سیسکو در میون هست این شرکت در بحث VOIP در سال 2000 اولین شرکت تولید کننده تجهیزات VOIP محصوب می شود و امروزه هم تجهیزات بسیار باکیفیت ، پایداری و امنیت بالایی رو تولید می کند.

معرفی مراکز تلفن  Asterisk - freeswitch- Issabel - FreePBX 

استریسک ASTERISK :

یک نرم افزار متن باز که در سالم 1999 توسط مارک اسپنسر که مشغول کار در شرکت دیجیوم بوده است طراحی و تولید شده است.

استریسک به عنوان یک مرکز تلفن قدرتمند Open Source در جهان محصوب می شود و کاربران زیادی را جهت کار توانسته است به خودش جذب کند.

در اصل استریسک را می توان یک هسته اصلی برای مراکز تلفن VOIP شناخت که پلتفرم های مختلفی که جلوتر با آن ها آشنا خواهیم شد برای این هسته ساخته شد.

• FreeSwitch :

این نرم افزار هم مانند استریسک یک هسته رایگان برای مراکز VOIP هست.ویژگی منحصر به فرد این نرم افزار هماهنگی کامل با بیشتر زبان های برنامه نویسی را دارد و می توان قدرتمند ترین هسته مراکز VOIP حساب کرد.

2 هسته اصلی مراکز VOIP برای اجرا نیاز به یک سیستم عام دارند که به صورت پیش فرض بر روی Linux پیاده می شوند اما می توان بر روی سیستم عاملی های دیگر مانند FreeBSD , ... هم پیاده نمائید.

• FreePBX :

یک پلتفرم متن باز می باشد که برای مدیریت راحت تر گرافیکی استریسک طراحی و پیاده شده است. این رابط گرافیکی در سال 2004 طراحی شده است و در سال 2006 به ثبت رسید و در سال 2015 شرکت سنگوما اصلی ترین اسپانسر مالی این شرکت شد .این پلتفرم یکی از محبوب ترین پلتفرم های دنیا جهت کار با استریسک می باشد که بیش از 2 میلیون نسخه فعال در 225 کشور جهان دارد .شرکت سنگوما شروع به ساخت مراکز تلفن سخت افزاری سنگوما کرد که هسته نرم افزاری این سخت افزار از FreePBX با ظرفیت ها مختلف کرده است که پشتیبانی کارشناسان شنگوما را نیز دارد.

• Issabel :

محبوب ترین پلتفرم متن باز و تا حدودی رایگان در ایران هست و یک رابط گرافیکی خوب برای کار با استریسک رو طراحی و پیاده کرده است.ایزابل گرفته شده از Elastisx است که بعد از متوقف شدن توسعه این نرافزار در سال 2016 ، این پلفرم با نام ایزابل توسعه داده شد.ایزابل تحت مجوز GPL می باشد.

معرفی پروتکل های مهم VOIP (SIP-IAX-RTP-H323)

در شبکه های voip پروتکل های مختلفی در حال استفاده می شود که نیازمند آشنایی اولیه با این چهار پروتکل مهم این شبکه آشنایی پیداکنید.

• پروتکل SIP :

SIP مخفف Session Initiation Protocol است.این پروتکل شروع کارش در سال 1996 بوده است که در سال 1999 بازنگری در این پروتکل انجام شده است.در زمان ابتدا SIP استفاده چندانی در شبکه voip نداشت اما پس از گسترش این شبکه و مزایایی که این پروتکل ارائه داد محبوب ترین پروتکل مورد استفاده در voip محسوب می شود. این پروتکل در ارتباط بین مراکز تلفن و ارتباط تلفن رومیزی با مرکز تلفن مورد استفاده قرار میگیرد.

پروتکل SIP از پروت 5060 / TCP-UTP به صورت پیش فرض استفاده می کند و جهت احراز هویت از روش MD5 استفاده می کند. در بحث امنیت این پروتکل بیشتر حمله در این پروتکل DOS است .

این پروتکل جهت تکمیل فرایند ارتباطی از دو پروتکل RTP و SDP به صورت مکمل استفاده می کند.

• پروتکل H323 : 

این پروتکل در اوایل ایجاد شبکه voip جهت انتقال صدا مورد استفاده قرار میگرد که امروز کمتر استفاده می شود.محبوب ترین پروتکل مورد استفاده sip و iax در استفاده می شود.این پروتکل مانند پروتکل sip از پروتکل RTP برای تکمیل فرایند انتقال صدا در خود استفاده می کند.

• پروتکل IAX :

IAX مخفف Inter-Asterisk Exchange است.این پروتکل هم یکی از محبوب ترین پروتکل ها هسته استریسک است که سازنده این پروتکل تیم توسعه استریسک است که جهت برطرف کردن چندین نقطه ضعف sip طراحی و مورد استفاده قرار گرفت که در حال توسعه و رقابت با sip می باشد.جدید ترین ورژن IAX2 نیز ارائه شده است. IAX برای انتقال صدا از باینتری 0 و 1 استفاده می کند در حالی که sip از Plain Text استفاده می کند که این کار باعث هماهنگی بیشتر با کدک ها و پهنای باند کمتری استفاده می شود. یکی از مشکلات اصلی این پروتکل در برقرای اولیه ارتباط عمل handshaking را انجام نمی دهد که میتوان حملات DOS روی این پروتکل اجرا شود و سریع از دسترس خارج شود.

• پروتکل RTP :

این پروتکل جهت انتقال صدا می باشد که در لایه 4 پروتکل OSI استفاده می شود. همانطوری که در قسمت بالا گفتیم این پروتکل مکمل دیگر پروتکل ها می باشد و درست پس از برقرای ارتباط شبکه استفاده می شوند. وظیفه این پروتکل جمع آوری اطلاعات که بین مبدا و مقصد می باشد که جهت آنالیز و ... مورد استفاده قرار میگیرد.

RTP سه پارامتر مهم دارد time stamp - squeis number - poulood type که عمل بافر کردن -شماره گذاری پکت ها - نوع rtp استفاده می شود. پروتکل RTP یک پروتکل یک طرفه می باشد .

کدک (Codec) VOIP

یک مسئله اصلی در شبکه همیشه پهنای باند می باشد که این مسئله نیز در voip بسیار مهم بوده است که پهنای باند استفاده شده چه مقدار باشد.

Codec مخفف coder-decoder است. کدک جهت تبدیل انالوگ به دیجیتال و فشرده سازی صدا در بستر شبکه را می باشد.این عمل در لایه 6 مدل OSI انجام می شود.

• کدک G.711 :

یک کدک اصلی در PSTN (آنالوگ) می باشد که عمل فشرده سازی انجام نمی شود. بنابراین نیازمند پردازش زیادی برای انتقال صدا انجام نمی شود و پهنای باند زیادی نیاز می باشد برای این مدل کدک .

• کدک G.726 :

این کدک در استریسک استفاده می شود و عمل فشرده سازی و تبدیل انجام می شود. کیفیت صدای دریافتی در این کدک کیفیت خوب مانند G.711 دارد اما پهنای باند نصب کدک G.711 را اشغال می کند بنا براین نیازمند مقداری پردازش زیادی می باشد.

• کدک G.729 :

این کدک هم در استریسک استفاده می شود و عمل فشرده سازی بیشتری انجام می شود کیفیت صدا پایین تر از مدل G.711 به ما می دهد و پردازش بیشتری نسبت به کدک G.726 بر روی این بسته ها انجام می شود و پهنای باند بسیار کمی استفاده می کند.

• کدک GSM :

کدک محبوب مورد استفاده در استریسک می باشد که عملکرد فوق العاده ای رو در تبدیل و فشرده سازی انجام می دهد.

عملکرد کلی مراکز تلفن

اصول عملکرد مراکز تلفن جهت استفاده در سازمان نیازمند یک حداقل سرویس ها می باشد که به صورت کلی می توان به دو تنظیم اصلی و چند تنظیم دیگر جهت دریافت خدمات بیشتر مراکز تلفن استفاده می شود.

1. تنظیم اولیه : پس از نصب نرم افزار مرکز تلفن تنظیم اولیه مرکز تلفن مانند : تنظیم IP و DHCP ، تنطیم زمان و ... بعد از نصب می باشد.
2. تعریف داخلی ها : پس از راه اندازی اولیه مرکز تلفن باید یکسری داخلی برای مرکز تلفن تنظیم کرد تا واحد ها بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

پس از دو تنظیم اولیه ذکر شده به صورت کلی می توان داخلی های سازمانی را راه اندازی کنیم .

یکی از موارد اصول عملکرد دیگر مراکز تلفن تعیین مسیر تماس ها می باشد که به دو دسته می توان تقسیم کرد:

• تماس های وردی : تعیین مسیر برای تماس های ورودی مرکز تلفن می شود و مسیر مورد نظر را برای آن ها مشخص نمایید.
• تماس های خروجی : تعیین مسیر برای تماس های خروجی مرکز تلفن می باشد که مسیر مورد نظر جهت خروج تماس مشخص نمایید.

راه اندازی سرویس های مورد نیاز بیشتر برای مدیریت بهتر مراکز تلفن می باشد.

• ایجاد ارتباط بین مراکز تلفن مختلف بین شعب با استفاده از Trunk
• ایجاد منشی دیجیتال جهت تماس های ورودی
• ضبط مکالمات و .....

تجهیزات مورد نیاز جهت راه اندازی VOIP :

راه اندازی VOIP نیازمند یک سری تجهیزات می باشد که به صورت کلی ما آن را به پنج دسته تقسیم کرده ایم :

• بستر ارتباطی :
  • جهت ارتباط داخلی ها با مرکز تلفن نیازمند یک بستر ارتباطی IP در سازمان هستیم.

• • 1. بستر کابلی: استفاده از کابل شبکه داخلی موجود در سازمان یا کابل کشی جدا شبکه درون سازمان.
    2. بستر بی سیم : استفاده از بستر شبکه بی سیم داخلی موجود در سازمان یا راه اندازی ارتباط بی سیم درون سازمان.
  • استفاده از سوئیچ ها شبکه درون سازمان
    1. استفاده از سوئیچ های فاقد قابلیت POE
    2. استفاده از سوئیچ های دارای قابلیت POE جهت تامین برق تلفن های سخت افزاری
  • استفاده از دیگر تجهیزات شبکه جهت تامین امنیت و استفاده از قابلیت های بیشتر voip سازمان
• سرور IPPBX VOIP :

سرور های VIOP را می توان به دو دسته بندی کلی تقسیم کرد.

• 1. 1. سرور نرم افزاری : راه اندازی سرورPBX به صورت مجازی در سازمان مانند نرم افزار ایزابل و ...
     2. سرور سخت افزاری : استفاده از سرورPBX به صورت سخت افزاری که شرکت های بزرگی مثل پاناسونیک ، سیسکو و ... ارائه می دهند.
• تلفن تحت شبکه :

تلفن های VOIP را نیز می توان به دو دسته بندی کلی تقسیم کرد.

• 1. 1. تلفن های سخت افزاری : تلفن های رومیزی سخت افزاری که توسط شرکت های بزرگی مانند پاناسونیک ، سیسکو و .... ارائه می شوند استفاده کرد.
     2. تلفن های نرم افزاری : تلفن های مجازی که بر روی کامپوتر های نصب می شوند و می توان از ان ها استفاده کرد.
• گیت وی ها :

گیت وی ها از نظر کارایی می توان به دو دسته بندی کلی تقسیم کرد.

1. 1. 1. FXO : این گیت وی برای تبدیل خطوط آنالوگ به دیجتال استفاده می شود و برای استفاده از خطوط شهری انالوگ در ایزابل مورد استفاده قرار میگیرد.
      2. FXS : این گیت وی بر عکس FXO برای تبدیل خطوط دیجیتال دریافتی به آنالوگ مورد استفاده قرار میگیرد.

از این دو دستگاه همزمان نیز برای انتقال یک خط آنالوگ از نقطه A به نقطه B در بستر شبکه استفاده کرد.

• تخصص VOIP :

اخرین و مهمترین نیازمندی راه اندازی VOIP  ، داشتن یک نیروی متخصص VOIP می باشد.

شما با گذراندن آموزش شبکه و  این دوره آموزشی ویپ ( VoIP ) به لحاظ علمی و کیفی می توانید پروژه های VoIP شرکت های کوچک و بزرگ را انجام میدهید.

همچنین دوره آموزش نتورک پلاس (Network+) ( آموزش صفر تا صد Network+  ) شرکت کامپتیا که در آن تمامی مفاهیم برای یادگیری عمیق و بهتر طبق آخرین سرفصل های بین المللی آموزش شبکه و بر اساس آزمون بین المللی CompTIA Network+ N10-008  طراحی و تدوین شده است. شرکت کرده تا مفاهیم رو راحتر درک کنید.

دوره آموزش نتورک پلاس چیست؟ 20 نکته دوره نتورک پلاس که نمیدانید

دوره آموزش نتورک پلاس چیست؟ دوره نتورک پلاس برای چه کسانی طراحی شده است؟ آیا دوره Network Plus یک دوره عمومی شبکه است؟ پاسخ همه این سوالات و 20 نکته دیگر درباره دوره آموزشی نتورک پلاس را در این مقاله به دست خواهید آورد. دوره نتورک پلاس ( Network+ ) دریچه ورود شما به دنیای فناوری اطلاعات است. شاید اکثر جاهایی که این سوال پرسیده می شود که مدرک نتورک پلاس چیست؟ پاسخ آن به این شکل مطرح می شود که نتورک پلاس مبانی و مفاهیم اولیه شبکه برای ورود به دنیای شبکه های کامپیوتری است و اولین قدم در یادگیری شبکه های کامپیوتری و آموزش شبکه است.

این جمله اشتباه نیست همه همه مطلب را نمی رساند . زمانیکه در خصوص گواهینامه بین المللی CompTIA Network+ صحبت می کنیم در واقع ما در خصوص اولین قدم برای ورود به دنیای شبکه های کامپیوتری ( مایکروسافت ، سیسکو ، مجازی سازی ، میکروتیک و ... ) ، اولین قدم در ورود به دنیای اینترنت اشیاء ، اولین قدم برای ورود به دنیای امنیت اطلاعات ، اولین قدم در ورود به دنیای هک و نفوذ و به زبان ساده تر اولین قدم برای ورود به هر حوزه ای در خصوص فناوری اطلاعات صحبت می کنیم.

بنابراین دوره Network+ یکی از مهمترین ، پر چالش ترین و پر مفهوم ترین دوره های آموزشی شبکه و فناوری اطلاعات است که شما را انواع تکنولوژی های شبکه ، زیرساختی ، نرم افزاری ، امنیتی ، مدیریتی و ... آشنا می کند و تعریف دوره مبانی شبکه اصلا برازنده نتورک پلاس نیست.

کامپتیا چیست؟ معرفی شرکت CompTIA مالک دوره نتورک پلاس

کامپتیا یا CompTIA مخفف کلمه های Computing Technology Industry Association است و یک مرکز عام المنفعه آمریکایی است که وظیفه صادر کردن گواهینامه های خاص حوزه فناوری اطلاعات را بر عهده دارد. از کامپتیا به عنوان محبوب ترین مرکز صدور گواهینامه های فناوری اطلاعات که اکثر شرکت ها و ارگان های بزرگ آن را به عنوان پیشنیاز تخصص های خودشان قبول دارند نام برده می شود.

دوره آموزشی نتورک پلاس CompTIA Network+

مدارک کامپتیا به هیچ شرکت یا مجموعه خاصی تعلق ندارند و در بیشتر از 120 کشور دنیا مورد پذیرش هستند. در حال حاضر بیش از 2 و نیم میلیون نفر در دنیا دارای گواهینامه های این شرکت هستند. محبوب ترین دوره های مجموعه کامپتیا به ترتیب دوره های نتورک پلاس ، دوره سکیوریتی پلاس و دوره استوریج پلاس هستند.

نتورک پلاس ( Network+ Plus ) چیست؟ تعریف نتورک پلاس از نظر CompTIA

CompTIA Network+ به توسعه شغل و موقعیت کاری شما در حوزه زیرساخت فناوری اطلاعات کمک می کند تا بتوانید تنظیمات ، مدیریت و رفع اشکال شبکه های کامپیوتری را بهتر و اصولی تر انجام دهید. دریافت گواهینامه نتورک پلاس به این معنی است که شما دانش فنی لازم برای نگهداری و امن سازی اولیه شبکه های کامپیوتری را دارا هستید.
بر خلاف بیشتر گواهینامه های شبکه و فناوری اطلاعات که بصورت ویژه برای یک شرکت یا محصول در بحث شبکه و زیرساخت طراحی شده اند ، دوره نتورک پلاس یک دوره در اصطلاح فارغ از وابستگی به سیستم عامل ، سخت افزار و یا محصول خاص یا Vendor Less است .

آشنایی با لایه های شبکه (مدل OSI) به زبان ساده

در این مقاله قصد داریم که به شما لایه های شبکه یا مدل OSI که خلاصه Open Systems Interconnection می باشد رو بصورت کامل و جامع و به زبان ساده و خودمونی توضیح بدیم تا درک عمیقی از لایه های OSI پیدا کنید.

سرفصل های این مطلب

1. لایه کاربرد یا Application
2. لایه نمایش یا Presentation
3. لایه نشست یا Session
4. لایه انتقال یا Transport
5. لایه شبکه یا Network
6. لایه انتقال داده Data Link

به عنوان کسی که تو حوزه شبکه بصورت حرفه ای داره فعالیت می کنه بایستی درک عمقی از لایه های OSI پیدا کنید چون واقعا اگه کسی این لایه ها رو خوب درک کنه و پروتکل های این لایه رو خوب بشناسه و باهاشون کار کرده باشه رفته رفته دید عمیق نسبت به OSI پیدا می کنه و طبیعتا راحت تر میتونه شبکه رو Troubleshoot یا رفع اشکال کنه و اگر هم نتونه حداقل با دید بازتری میتونه به رفع مشکل بپردازه.

لایه کاربرد یا Application

پس کسی که تازه وارد دنیای شبکه های کامپیوتری هستش باید و باید روی مدل OSI مانور بده و مکانیزم کاریش رو خوب درک کنه. مدل OSI کاملا مدل انتزاعی هستش یعنی شما با این لایه ها بصورت تئوری آشنا میشید و درکشون می کنید و بعد کم کم تو محیط واقعی با پروتکل ها و سرویس هایی که تو این لایه ها هستش در محیط عملیاتی کار می کنید.

مدل OSI هفت تا لایه داره که ما با لایه هفتم که اسمش Application یا لایه نرم افزار های کاربردی هستش شروع می کنیم. لایه Application یا Application Layer لایه ای هستش که ما به عنوان End User بصورت کاملا عملی باهاش در ارتباط هستیم.

در وهله اول منظور ما از Application اپلیکیشن های اندرویدی نیست ، بلکه Application هایی هست که میتونن تو شبکه برامون کاری که ما میخوایم رو انجام بدن. مثلا ما میخوایم تو شبکه Email بفرستیم یا مثلا میخوایم بین کلاینت ها فایل به اشتراک بزاریم یا از یه وب سایت بازدید کنیم و ...

همه این کار ها که ما انجام میدیم در لایه Application انجام میشه. اگه بهتر بخوام این موضوع رو روشن کنم فرض کنید که شما یک برنامه میخواید بنویسید حالا با هر زبانی ( جاوا ، C ، C++ و ... ) که میتونه روی هر سیستمی نصب بشه و تو شبکه فایل به اشتراک بزاره.

طبیعتا این نرم افزاری که مینویسید روی دستگاه های شبکه که در لایه Core عمل می کنن مثل روتر ، سوئیچ و ... نصب نمیشن و حتما روی سیستم های End Users که از سیستم عامل هایی مثل ویندوز ، لینوکس و ... استفاده می کنن نصب و راه اندازی میشن.

پس شما الان Application رو درک کردید. میشه گفت اکثر نرم افزار هایی که تحت شبکه نوشته میشن تحت معماری Client-Server هست یعنی یک نرم افزار به عنوان Server و یک نرم افزار به عنوان Client عمل می کنه ، لازم نیست جای دوری بریم همین مرورگری که الان پاش نشستید و دارید این مطلب رو میخونید نرم افزاری هست که با معماری Client-Server نوشته شده که مرورگر میشه Client و وب سروری که روش این مطلب قرار گرفته Server هست.

از مهم ترین پروتکل ها یا Application هایی که در لایه Application کار می کنن میتونیم به HTTP ، FTP ، DNS ، DHCP ، SNMP ، NFS ، Telnet ، SMTP و POP3 و IMAP اشاره کنیم. بدیهی هست که هر چقدر این پروتکل ها بهینه تر نوشته شده باشن انجام کار های شبکه ای سریعتر اتفاق میوفته و کارایی سیستم بالاتر میره. در آخر به این نکته اشاره کنیم که هر لایه برای خود یک قالب بندی برای دیتا دارد که قالب بندی لایه Application بر اساس Data هستش.

آموزش گام به گام مدرک دوره نتورک پلاس Network+ جامع با 36 ساعت فیلم آموزش نتورک پلاس از سری آموزش شبکه به زبان ساده فارسی و طنز و بر اساس سرفصل های دوره نتورک پلاس بین المللی + جزوه توسط مهندس نصیری تدریس شده است. در دوره نتورک پلاس Network+شما ضمن دریافت مدرک دوره نتورک پلاس ، بصورت گام به گام ، صفر تا صد و طبق آخرین سرفصل های نتورک پلاس بین المللیشبکه را به خوبی یاد می گیرید.

آشنایی با لایه های شبکه (مدل OSI) به زبان ساده

در این مقاله قصد داریم که به شما لایه های شبکه یا مدل OSI که خلاصه Open Systems Interconnection می باشد رو بصورت کامل و جامع و به زبان ساده و خودمونی توضیح بدیم تا درک عمیقی از لایه های OSI پیدا کنید.

سرفصل های این مطلب

1. لایه کاربرد یا Application
2. لایه نمایش یا Presentation
3. لایه نشست یا Session
4. لایه انتقال یا Transport
5. لایه شبکه یا Network
6. لایه انتقال داده Data Link

به عنوان کسی که تو حوزه شبکه بصورت حرفه ای داره فعالیت می کنه بایستی درک عمقی از لایه های OSI پیدا کنید چون واقعا اگه کسی این لایه ها رو خوب درک کنه و پروتکل های این لایه رو خوب بشناسه و باهاشون کار کرده باشه رفته رفته دید عمیق نسبت به OSI پیدا می کنه و طبیعتا راحت تر میتونه شبکه رو Troubleshoot یا رفع اشکال کنه و اگر هم نتونه حداقل با دید بازتری میتونه به رفع مشکل بپردازه.

لایه کاربرد یا Application

پس کسی که تازه وارد دنیای شبکه های کامپیوتری هستش باید و باید روی مدل OSI مانور بده و مکانیزم کاریش رو خوب درک کنه. مدل OSI کاملا مدل انتزاعی هستش یعنی شما با این لایه ها بصورت تئوری آشنا میشید و درکشون می کنید و بعد کم کم تو محیط واقعی با پروتکل ها و سرویس هایی که تو این لایه ها هستش در محیط عملیاتی کار می کنید.

مدل OSI هفت تا لایه داره که ما با لایه هفتم که اسمش Application یا لایه نرم افزار های کاربردی هستش شروع می کنیم. لایه Application یا Application Layer لایه ای هستش که ما به عنوان End User بصورت کاملا عملی باهاش در ارتباط هستیم.

در وهله اول منظور ما از Application اپلیکیشن های اندرویدی نیست ، بلکه Application هایی هست که میتونن تو شبکه برامون کاری که ما میخوایم رو انجام بدن. مثلا ما میخوایم تو شبکه Email بفرستیم یا مثلا میخوایم بین کلاینت ها فایل به اشتراک بزاریم یا از یه وب سایت بازدید کنیم و ...

همه این کار ها که ما انجام میدیم در لایه Application انجام میشه. اگه بهتر بخوام این موضوع رو روشن کنم فرض کنید که شما یک برنامه میخواید بنویسید حالا با هر زبانی ( جاوا ، C ، C++ و ... ) که میتونه روی هر سیستمی نصب بشه و تو شبکه فایل به اشتراک بزاره.

طبیعتا این نرم افزاری که مینویسید روی دستگاه های شبکه که در لایه Core عمل می کنن مثل روتر ، سوئیچ و ... نصب نمیشن و حتما روی سیستم های End Users که از سیستم عامل هایی مثل ویندوز ، لینوکس و ... استفاده می کنن نصب و راه اندازی میشن.

پس شما الان Application رو درک کردید. میشه گفت اکثر نرم افزار هایی که تحت شبکه نوشته میشن تحت معماری Client-Server هست یعنی یک نرم افزار به عنوان Server و یک نرم افزار به عنوان Client عمل می کنه ، لازم نیست جای دوری بریم همین مرورگری که الان پاش نشستید و دارید این مطلب رو میخونید نرم افزاری هست که با معماری Client-Server نوشته شده که مرورگر میشه Client و وب سروری که روش این مطلب قرار گرفته Server هست.

از مهم ترین پروتکل ها یا Application هایی که در لایه Application کار می کنن میتونیم به HTTP ، FTP ، DNS ، DHCP ، SNMP ، NFS ، Telnet ، SMTP و POP3 و IMAP اشاره کنیم. بدیهی هست که هر چقدر این پروتکل ها بهینه تر نوشته شده باشن انجام کار های شبکه ای سریعتر اتفاق میوفته و کارایی سیستم بالاتر میره. در آخر به این نکته اشاره کنیم که هر لایه برای خود یک قالب بندی برای دیتا دارد که قالب بندی لایه Application بر اساس Data هستش.

آموزش گام به گام مدرک دوره نتورک پلاس Network+ جامع با 36 ساعت فیلم آموزش نتورک پلاس به زبان ساده فارسی و طنز و بر اساس سرفصل های دوره نتورک پلاس در آموزش شبکه در سایت جزوه توسط مهندس نصیری تدریس شده است. در دوره نتورک پلاس Network+شما ضمن دریافت مدرک دوره نتورک پلاس ، بصورت گام به گام ، صفر تا صد و طبق آخرین سرفصل های نتورک پلاس بین المللیشبکه را به خوبی یاد می گیرید.