سویچ شبکه چگونه کار میکند؟ در ابتدا باید به تفاوت بین سویچ و هاب پی ببرید ، در یک هاب در حقیقت هیچگونه عملی بر روی فریم ها که نام بسته های اطلاعاتی در لایه دوم از مدل OSI هستند انجام نمی شود ، این وسیله صرفا از یک پورت خود اطلاعات را دریافت می کند و آنها را تقویت و به تمامی پورت های خود ارسال می کند .
سوئیچ شبکه یک دستگاه هوشمند است که برای مدیریت و انتقال داده‌ها بین دستگاه‌های مختلف در یک شبکه محلی (LAN) استفاده می‌شود.این دستگاه از آدرس‌های MAC برای ارسال داده‌ها به مقصد صحیح استفاده کرده و برخلاف هاب، داده‌ها را فقط به پورت موردنظر ارسال میکند.سوئیچ‌ها می‌توانند به‌صورت Managed (مدیریتی) یا Unmanaged (غیرمدیریتی) باشند، که مدل‌های مدیریتی قابلیت تنظیمات پیشرفته دارند.با استفاده از جدول MAC Address Table، سوئیچ‌ها یاد می‌گیرند که هر دستگاه در کدام پورت قرار دارد و ارتباطات را بهینه می‌کنند.در آموزش شبکه، یادگیری نحوه کار سوئیچ و پیکربندی آن برای بهبود عملکرد و امنیت شبکه ضروری است.
این وسیله هیچگونه درکی از وجود فریم در خود نداشته و صرفا در لایه فیزیکی مدل OSI فعالیت می کند ، در هنگام ارسال یک فریم از خود آن را به تمامی پورت های خود ارسال می کند که همین امر موجب می شود که پهنای باند موجود در هاب به نسبت تعداد پورت های آن تقسیم شده و طبیعتا سرعت نیز به نسبت پایین خواهد آمد . اگر حوصله خواندن مقاله ندارید و به دنبال ویدیو هستید ، می توانید به دوره آموزش نتورک پلاس قسمت هفتم مراجعه کنید و تفاوت ها را به بهترین شکل درک کنید.
و اما در سویچ هر پورت برای خود پهنای باند مستقلی دارد و در هنگام ارسال فریم ، فریم صرفا برای مقصد مورد نظر ارسال خواهد شد و از پخش شدن در کلیه پورت ها جلوگیری خواهد شد . ، این شیوه کاری به این شکل است که در فریم ارسالی از سوی کامپیوتر مبدا آدرس کامپیوتر مقصد قرار گرفته است ، سویچ با خواندن آدرس مقصد فریم مورد نظر را صرفا به آدرس مقصد ارسال کرده و مسیر منحصر به فردی برای این دو کامپیوتر برای برقراری ارتباط ایجاد خواهد کرد . در این روش پهنای باند بصورت اختصاصی برای کامپیوتر ها خواهد بود زیرا فریم در کل پورت های سویچ پخش نخواهد شد.
اما سویچ چگونه می فهمد که آدرس مبدا و مقصد چیست و آن فریم را می بایست به کدام پورت انتقال دهد ؟ در جواب این سئوال باید گفت که سویپ از ساختاری به نام MAC Table یا جدول آدرس سخت افزاری استفاده میکند که در این جدول لیست کلیه آدس های سخت افزاری که بر روی هر پروت قرار دارند نوشته شده و مشخص شده است که هر یک از آدرس ها در کدام یک از پورت های سویچ اتصال یافته اند. حال این سئوال پیش می آید که سویچ چگونه این جدول را تشکیل می دهد ؟
در هنگامی که یک کامپیوتر قصد برقراری ارتباط با کامپیتور دیگری در شبکه را داشته باشد فریم خود را به پورت مورد نظر بر روی سویچ ارسال خواهد کرد ، این فریم شامل آدرس سخت افزاری مبدا و مقصد خواهد بود ، به محض اینکه سویچ فریم مورد نظر را دریافت می کند ابتدا به آدرس مبدا توجه می کند ، اگر آدرس مبدا را در جدول خود موجود نداشته باشد آدرس سخت افزاری مبدا را در جدول MAC خود یادداشت می کند و سپس به سراغ آدرس مقصد می رود .
اگر آدرس مقصد نیز در جدول وجود نداشته باشد فریم ارسالی را برای هر یک از پورت های موجود ارسال می کند و قاعدتا صرفا یک آدرس سخت افزاری متناسب با مقصد در پورت های سویچ به آن فریم پاسخ خواهد داد ، سپس سویچ آدرس مقصد را نیز با شماره پورت مورد نظر در جدول آدرس سخت افزاری خود قرار خواهد داد . این روش همچنان ادامه خواهد داشت تا جدول بصورت کامل تشکیل شود . در مراحل بعدی و بعد از تشکیل شدن جدول MAC در صورت ارسال فریم ، سویچ بلافاصله با استفاده از جدول ، فریم ارسالی را به مقصد مورد نظ هدایت خواهد کرد .توجه داشته باشید که سویچ هیچگاه فریم ارسالی از یک پورت را به خود آن پورت ارسال نخواهد کرد .
در مبحث نفوذ سنجی بعضی وقت ها نیاز است که آدرس مک کارت شبکه را تغییر دهیم که اصطلاحا به آن Mac Spoofing گفته می شود. تا آنجایی که ما می دانیم و در کلاس های شبکه و دوره های شبکه و همچنین کتاب های شبکه عنوان می شود آدرس MAC که مخفف کلمه Media Access Control است یک آدرس سخت افزاری است که بر روی کارت شبکه قرار می گیرد و در لایه دوم از مدال OSI کار می کند و شما در وهله اول نمی توانید آن را تغییر بدهید. این آدرس مشخصه سخت افزاری است که نمایانگر نام کمپانی سازنده نیز می باشد.
MAC Spoofing تکنیکی است که در آن آدرس MAC کارت شبکه به‌صورت دستی تغییر داده می‌شود تا هویت یک دستگاه پنهان یا جعل شود.
در ویندوز، می‌توان با رفتن به Device Manager، انتخاب کارت شبکه و تغییر مقدار Network Address در تنظیمات پیشرفته این کار را انجام داد.
در لینوکس، با استفاده از دستور ifconfig eth0 hw ether [new_mac] یا ip link set dev eth0 address [new_mac] می‌توان آدرس MAC را تغییر داد.
این روش در تست‌های امنیتی و دور زدن برخی محدودیت‌های شبکه‌ای استفاده می‌شود اما ممکن است در برخی شبکه‌ها شناسایی شود.
در آموزش هک، یادگیری MAC Spoofing به درک بهتر روش‌های امنیتی و مقابله با حملات شبکه‌ای کمک میکند.
برخی اوقات بر حسب نیاز در عملیات های تست نفوذ سنجی ما می توانیم براحتی این آدرس سخت افزاری را عوض کنیم و هر چیزی که دوست داشته باشیم را به عنوان آدرس MAC به کارت شبکه معرفی کنیم هر چند همین آدرس به سویچ شبکه نیز معرفی خواهد شد ، به این عملیات در اصطلاح فنی جعل آدرس یا MAC Spoofing گفته می شود ، برای انجام اینکار کافیست وارد Device Manager بشوید و بر روی کارت شبکه خود راست کلیک و Properties بگیرید و در نهایت وارد تب Advanced بشوید و از قسمت Network Address قسمت Value را تغییر دهید ، توجه کنید که این قسمت باید همانند ساختار MAC Address یک عدد Hexadecimal باشد ، بعد از تایید یکبار سیستم را Restart کنید تا آدرس MAC شما به مقدار Value تبدیل شود.
Broadcast، Unicast و Anycast سه روش ارسال داده در شبکه‌های کامپیوتری هستند. Unicast ارتباطی یک‌به‌یک است که داده‌ها را از یک فرستنده به یک گیرنده مشخص ارسال میکند، مانند ارتباط بین یک کاربر و یک سرور وب. Broadcast یک ارتباط یک‌به‌همه است که بسته‌های داده را به تمام دستگاه‌های موجود در یک شبکه ارسال میکند، مانند پخش پیام‌های ARP در شبکه محلی (LAN). در آموزش شبکه، Anycast به‌عنوان یک روش یک‌به‌نزدیک‌ترین شناخته می‌شود که داده‌ها را از یک فرستنده به نزدیکترین گره از یک گروه سرورها ارسال میکند، مانند DNS Anycast. این سه روش برای بهینه‌سازی ترافیک و عملکرد شبکه‌های مدرن استفاده می‌شوند.
حتما شما هم دوره های شبکه را در موسسات مختلف آموزشی پشت سر گذاشته اید و یا اگر اینطور نیست در دروس دانشگاهی خود به مفاهیمی از قبیل Unicast و Multicast و Broadcast برخورد کرده اید.به عنوان کسی که در حوزه شبکه فعالیت می کند بسیار مهم است که شما تمامی این مفاهیم را به خوبی درک کنید. سر کلاس های درسی که بنده برگزار می کنم این نوع ارتباطات و این مفاهمی را به ارتباطات N به N تشبیه می کنم و برای درک بهتر عنوان مطلب را انواع ارتباطات N به N مطرح می کنم. بنابراین با همین درک اولیه به سراغ تعریف این مفاهیم می پردازیم :
در ساختار ارتباطات N به N به Unicast در اصطلاح ارتباط یک به یک گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر به عنوان فرستنده و گیرنده و کامپیوتر دیگر نیر به عنوان گیرنده فرستنده و گیرنده با همدیگر ارتباط برقرار می کنند و بسته های داده خود را رد و بدل می کنند.
برای مثال زمانیکه شما یک صفحه وب سایت را باز می کنید شما به یک آدرس IP که مربوط به وب سایت است اطلاعات را ارسال می کند و از آن اطلاعات را دریافت می کنید ، حتی دانلود کردن یک فایل از یک فایل سرور هم نوعی از ارتباطات یک به یک محسوب می شود. در خصوص مفاهیم Broadcast و unicast و ... در دوره آموزش نتورک پلاس بصورت مفصل صحبت شده است.
برای ساده تر شدن موضوع فرض کنید یک تلفن دارید و یک شماره تلفن ، شما این شماره را می گیرید و با شخص مورد نظر تماس برقرار می کنید. این ارتباط بین شما و شخص صاحب خط برقرار می شود و به آن یک به یک گفته می شود زیرا کسی غیر از شما دو نفر از محتویات تماس با خبر نیست. مثال تلفن بهترین مثال برای شناخت بهتر موضوع Unicast است.
در ساختار ارتباطات N به N به Multicast در اصطلاح ارتباط یک به چند گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را بصورت همزمان با چندین کامپیوتر دیگر برقرار می کند و شروع به ارسال و دریافت داده می کند. در واقع زمانیکه صحبت از Multicast می شود منظور گروهی از کامپیوترهای مشخص هستند که یک کامپیوتر با آنها ارتباط برقرار کرده است.
در Multicast اطلاعات صرفا به گروه یا مجموعه ای منتقل می شود که در آن گروه قرار دارند و اطلاعات به همه کامپیوترهای شبکه منتقل نخواهد شد. دستگاه هایی که می خواهند اطلاعات مربوط به Multicast را دریافت کنند بایستی به عضویت این گروه Multicast در بیایند. اگر کمی با کلاس های آدرس IP آشنایی داشته باشید حتما توجه کرده اید که IPv4 Class D برای استفاده در موارد Multicasting مورد استفاده قرار می گیرد.
برای مثال شما در سرویس هایی مانند WDS شرکت مایکروسافت از این روش Multicasting برای نصب ویندوزها تحت شبکه استفاده می کنید.برای راحت تر شدن درک موضوع فرض کنید یک تلفن دارید که قابلیت کنفرانس شدن دارد ، شما ابتدا افرادی که می خواهید در این کنفرانس باشند را شماره گیری می کند و هر کس که در این کنفرانس قرار دارد صدای افراد دیگر را خواهد شنید و افرادی که نمی توانند صدا را دریافت کنند بایستی به عضویت این گروه کنفرانس در بیایند تا بتوانند صدا را دریافت کنند این بهترین مثال برای درک مفهوم Multicasting یا ارتباط یک به چند است.
در ساختار ارتباطات N به N به Broadcast در اصطلاح ارتباط یک به همه گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را بصورت همزمان با همه کامپیوترهای موجود در شبکه برقرار می کند و شروع به دریافت و ارسال داده می کند. در واقع زمانیکه صحبت از Broadcast می شود منظور همه کامپیوترهای موجود در شبکه هستند بدون استثناء ، یک کامپیوتر زمانیکه اطلاعات خود را Broadcast می کند تمامی کامپیوترهای شبکه این اطلاعات را دریافت می کنند.
در ساختار ارتباطات Broadcast یک کامپیوتر تنها یکبار اطلاعات را Broadcast می کند و در این لحظه اگر کامپیوتری روشن باشد این اطلاعات را در همان یکبار دریافت خواهد کرد. سویچ ها در شبکه به دلیل اینکه در لایه دوم کار می کنند بسته های اطلاعاتی Broadcast را از خود عبور می دهند اما روترها یا همان مسیریاب های شبکه بصورت پیشفرض بسته های اطلاعاتی Broadcast را از خود عبور نمی دهند و آنها را در اصطلاح فنی Drop می کنند.
به عبارت دیگر Router ها اجازه عبور ترافیک Broadcast از یک Segment از شبکه LAN شما به Segment دیگر را نمی دهند. زمانیکه می خواهیم در خصوص مثالی درباره Broadcast صحبت کنیم من همیشه می گویم فرض کنید در یک سالن بزرگ فریاد می زنید محمد نصیری ... همه افراد سالن صدای شما را می شنوند ، در اینجا شخصی که فریاد زده است اطلاعات خود را Broadcast کرده است. دقت کنید که خانم ها معمولا سیستم Broadcasting قدرتمندی دارند کافیست یک مطلب محرمانه را به آنها بگویید و تاکید کنید که به کسی نگویند این مطلب قطعا Broadcast خواهد شد.
در ساختار ارتباطات N به N به Anycast در اصطلاح ارتباط یک به نزدیکترین گفته می شود. در واقع تمامی مواردی که تا کنون بررسی کردیم در مفاهیم مسیریابی مورد استفاده قرار می گیرند و Anycast هم به همین شکل است. Anycast در واقع یک تکنیک شبکه ای است که یک آدرس IP از مسیرهای مختلفی در شبکه قابل دستیابی می شود.
بر اساس الگوریتم های مسیریابی که در شبکه ها استفاده می شود تصمیم گیری می شود که درخواست کاربر از کدام مسیر بهتر است برود تا به مقصد مورد نظر برسد.Anycast دارای یک سری مزابا می باشد ، مزیت اصلی این سرویس این است که کاربران همیشه به نزدیکترین سرویس در دسترس متصل خواهند شد چیزی که به عینه در ساختار DNS مشاهده می کنید.
اینکار باعث کاهش زمان دسترسی به اطلاعات می شود و همچنین باعث ایجاد شدن Load Balancing در شبکه نیز می شود. مزیت دوم این سرویس سادگی پیاده سازی آن است ، شما بدون اینکه دغدغه محل قرارگرفتن سرور DNS خود را داشته باشید با استفاده فقط ای یک آدرس IP می توانید چندین سرویس DNS را دسترسی پیدا کنید.
در مورد Geocast توضیحات زیادی نمی توانم بدهم چون بیشتر از اینکه به این مطلب ارتباط داشته باشد به مطلب مسیریابی مرتبط است ، در واقع Geo مخفف کلمه Geography است و Geocast به ارسال اطلاعات به گروهی از شبکه های مقصد می باشد که با استفاده از موقعیت جغرافیایی شناسایی می شوند. در واقع Geocast یک حالت ویژه از Multicast است که با استفاده از پروتکل های مسیریابی برای شبکه های موبایل و ad-hoc پیاده سازی می شود. امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد.
کامپیوترها در شبکه با استفاده از دو نوع آدرس شناسایی می شوند که به یکی از آنها آدرس IP و به دیگری آدرس MAC می گویند. MAC مخفف کلمه Media Access Control و IP مخفف کلمه Internet Protocol است و هر دو مکانیزمی برای شناسایی کامپیوترها در شبکه هستند. هر دوی این مکانیزمهای آدرس دهی به این منظور استفاده می شوند تا مطمئن شویم که بسته های اطلاعاتی ما از مبدا به مقصد می رسند و در این میان هویت مبدا و مقصد توسط این مکانیزم های آدرس دهی تعیین می شود.
امروز در انجمن تخصصی فناوری اطلاعات ایران می خواهیم در خصوص این بحث کنیم که چرا ما از هر دو نوع آدرس استفاده می کنیم و این دو نوع آدرس با هم چه تفاوت هایی دارند ، یک آدرس IP معمولا توسط مدیر شبکه یا سرویس دهنده اینترنتی شما ( ISP ) به شما ارائه داده می شود و ممکن است هم بصورت دستی و هم بصورت خودکار و هر بار که به اینترنت متصل می شوید به کامپیوتر شما اختصاص داده شود. بنابراین آدرس IP یک آدرس ثابت و همیشگی نیست و ممکن است حتی در طی یک روز بارها آدرس IP شما عوض شود.
این موضوع در خصوص آدرس MAC صادق نیست . آدرس MAC را به عنوان آدرس سخت افزاری کارت شبکه نیز می شناسند و این آدرس معمولا توسط مدیر شبکه تغییر نمی کند و از طرف شرکت تولید کننده بر روی کارت شبکه یا دستگاهی که به شبکه متصل می شود بصورت از پیش تعریف شده وجود دارد. آدرس MAC برای شناسایی یک کارت شبکه استفاده می شود و به همین دلیل باید منحصر به فرد بوده و نباید تغییر کند به همین دلیل شما به روش های معمول نمی توانید آدرس MAC یک کارت شبکه را عوض کنید ، این آدرس برای هر کارت شبکه ای که در دنیا وجود دارد منحصر به فرد است .
آدرس IP برای شناسایی شبکه ای که کامپیوتر در آن قرار گرفته است استفاده می شود و می توان از روی آدرس IP موقعیت حدودی محل قرار گیری کامپیوتر را پیدا کرد. آدرس های IP از طریق سازمان به نام IANA برای هر کشور و هر منطقه جغرافیایی بصورت جداگانه تعریف شده اند و از این طریق شما می توانید محدوده جغرافیایی آدرس IP را به سادگی پیدا کنید که برای کدام کشور و چه بسا برای کدام شهر است. اما این امکان برای ادرس MAC وجود ندارد و در واقع درون این آدرس MAC چیزی برای شناسایی محل جغرافیایی تعریف نشده است و شما نمی توانید محل قرار گیری یک کارت شبکه با آدرس MAC را پیدا کنید ، به همین دلیل می توانیم آدرس MAC را به نوعی اسم یک کارت شبکه در نظر بگیریم تا آدرس آن ، بصورت کلی فراموش نکنید که زمانیکه صحبت از شبکه های LAN و ساختار Switching می شود شما آدرس دهی MAC را استفاده می کنید و زمانیکه صحبت از مسیریابی بین شبکه ها و استفاده از مسیریاب ها و روترها می شود ما از آدرس IP استفاده می کنیم.
یکی از مهمترین قابلیت هایی که آدرس های MAC در اختیار ما قرار می دهند امکان استفاده از مکانیزم امنیتی به نام MAC filtering در شبکه های داخلی است . شما می توانید با اسفاده از MAC Filtering و همچنین قابلیت Port Security بر روی سویچ ها و دستگاه های بیسیم شبکه فقط به آدرس های MAC خاصی امکان استفاده از شبکه و یا حتی اتصال به شبکه را بدهید. این مکانیزم هم می تواند در سطوح کوچک خانگی و هم در سطوح کلان سازمانی پیاده سازی شود و درجه امنیتی سازمان شما را بسیار بالا ببرد. توجه کنید که از آدرس MAC می توان به عنوان یک پیشنیاز برای دریافت آدرس IP هم نام برد. زمانیکه شما در شبکه می خواهید از سرویسی به نام DHCP استفاده کنید که آدرس دهی خودکار انجام می دهد ، ابتدا این سرویس آدرس MAC سیستم شما را دریافت می کند و بر اساس آن یک آدرس IP در اختیار کارت شبکه شما قرار می دهد.
دوره آموزش نتورک پلاس (Network+) بعد از گذراندن دوره آموزش شبکه نتورک پلاس ، شما قادر خواهید بود براحتی در آزمون دریافت گواهینامه بین المللی نتورک پلاس شرکت کنید. تمامی توضیحات مربوط به دوره آموزش نتورک پلاس در ادامه برای شما ارائه شده است. این دوره آموزشی مبانی شبکه های کامپیوتری پیشنیازی مهم برای شروع آموزش لینوکس و آموزش MCSA مایکروسافت است.
نقشه راه آموزش شبکه های کامپیوتری ممکن است پیچیده باشد . انتخاب مسیر شغلی صحیح مخصوصا در ایران که منابع آموزشی و منابع معتبر به ندرت یافت می شود یکی از دغدغه های اصلی جوانان و داوطلبان تغییر مسیر شغلی در سنین بالا می باشد. یکی از بهترین مسیر های شغلی در بازار کار ایران با توجه به سطح نیاز سازمان ها، مهندس، ادمین و یا مدیر شبکه می باشد. لذا قصد داریم در این مقاله به مسیر های مختلف در این حوزه و همچنین راه های صحیح پیشرفت اصولی در حوزه شبکه های کامپیوتری را بررسی کنیم.
مهندس شبکه یک متخصص فناوری است که مهارت های لازم را برای برنامه ریزی، پیاده سازی و نظارت بر شبکه های کامپیوتری که از خدمات صوتی، داده، ویدئو و شبکه های بی سیم داخلی پشتیبانی می کنند، دارد. اگرچه عناوین شغلی مهندس شبکه و مدیر شبکه گاهی اوقات به عنوان مترادف استفاده می شود، یک مهندس شبکه معمولاً مسئولیت های اجرایی بیشتری نسبت به یک مدیر شبکه دارد.
سمت مهندسی بیشتر به برنامه ریزی، طراحی و مشخصات فنی می پردازد. بخش مدیریت بیشتر با تلاش های تعمیر و نگهداری، مدیریت و عیب یابی روزمره سر و کار دارد.عناوین شغلی ممکن است بر اساس تحصیلات یا درآمد نیز متمایز شوند. به طور معمول، یک مهندس شبکه تحصیلات بیشتری دارد و درآمد بیشتری نسبت به یک مدیر (ادمین) شبکه دارد.
مهندسان شبکه پیکربندی های شبکه را طراحی و پیاده سازی می کنند، مشکلات شبکه را عیب یابی می کنند، نظارت بر شبکه را انجام می دهند و سیستم های امنیتی مانند فایروال ها را پیکربندی می کنند. آنها اغلب به یک CIO یا افسر ارشد امنیت اطلاعات و سایر رهبران خط کسب و کار گزارش می دهند تا در مورد اهداف کلی کسب و کار، سیاست ها و به روز رسانی وضعیت شبکه تصمیم بگیرند. در بسیاری از شرایط، مهندسان شبکه از نزدیک با مدیران پروژه و سایر مهندسان کار می کنند، ظرفیت را مدیریت می کنند و پشتیبانی از راه دور یا در محل را انجام می دهند.
مهندسان شبکه که به عنوان مدیران شبکه نیز شناخته می شوند، به عنوان بخشی از بخش فناوری اطلاعات یک شرکت کار می کنند. آنها مسئول اطمینان از عملکرد کارآمد سیستم های کامپیوتری و سخت افزار شبکه شرکتشان هستند. آنها این کار را با نصب سخت‌افزار جدید، اجرای عیب‌یابی و تکمیل به‌روزرسانی‌های معمول نرم‌افزار به محض در دسترس بودن انجام می‌دهند. همچنین انتظار می رود که آنها اقدامات پیشگیرانه را برای محافظت در برابر بدافزارها و سایر تهدیدات احتمالی برای امنیت شبکه انجام دهند.
طبق آمار رسمی از شرکت IranSalary دریافتی حقوق یک مهندس شبکه در عناوین شغلی مختلف در حوزه شبکه های کامپیوتری طبق جدول زیر به طور میانگین 12.5 میلیون تومان می باشد و در شرکت های ایرانی تا 20 میلیون تومان درآمد یک کارشناس شبکه کامپیوتری می باشد. مشخص است که با بالاتر رفتن سابقه کار و در عناوین شغلی مانند مدیر فنی این میزان درآمد می تواند به بالای 50 میلیون تومان در ماه برسد.
آموزش جامع نتورک پلاس (Network+)شما را از هر منبع آموزشی دیگری بی نیاز می کند.بعد از گذراندن دوره آموزش شبکه نتورک پلاس ، شما قادر خواهید بود براحتی در آزمون دریافت گواهینامه بین المللی نتورک پلاس شرکت کنید. تمامی توضیحات مربوط به دوره آموزش نتورک پلاس در ادامه برای شما ارائه شده است. این دوره آموزشی مبانی شبکه های کامپیوتری پیشنیازی مهم برای شروع آموزش لینوکس و آموزش MCSA مایکروسافت است.