در این بخش از دوره آموزشیمان قصد داریم بپردازیم به انواع حالت های اسقرار سازی در حوزه Configuration Management
Broadcast، Unicast و Anycast سه روش ارسال داده در شبکه‌های کامپیوتری هستند. Unicast ارتباطی یک‌به‌یک است که داده‌ها را از یک فرستنده به یک گیرنده مشخص ارسال می‌کند، مانند ارتباط بین یک کاربر و یک سرور وب. Broadcast یک ارتباط یک‌به‌همه است که بسته‌های داده را به تمام دستگاه‌های موجود در یک شبکه ارسال می‌کند، مانند پخش پیام‌های ARP در شبکه محلی (LAN). در آموزش شبکه، Anycast به‌عنوان یک روش یک‌به‌نزدیک‌ترین شناخته میشود که داده‌ها را از یک فرستنده به نزدیکترین گره از یک گروه سرورها ارسال می‌کند، مانند DNS Anycast. این سه روش برای بهینه‌سازی ترافیک و عملکرد شبکه‌های مدرن استفاده میشوند.
حتما شما هم دوره های شبکه را در موسسات مختلف آموزشی پشت سر گذاشته اید و یا اگر اینطور نیست در دروس دانشگاهی خود به مفاهیمی از قبیل Unicast و Multicast و Broadcast برخورد کرده اید.به عنوان کسی که در حوزه شبکه فعالیت می کند بسیار مهم است که شما تمامی این مفاهیم را به خوبی درک کنید. سر کلاس های درسی که بنده برگزار می کنم این نوع ارتباطات و این مفاهمی را به ارتباطات N به N تشبیه می کنم و برای درک بهتر عنوان مطلب را انواع ارتباطات N به N مطرح می کنم. بنابراین با همین درک اولیه به سراغ تعریف این مفاهیم می پردازیم :
در ساختار ارتباطات N به N به Unicast در اصطلاح ارتباط یک به یک گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر به عنوان فرستنده و گیرنده و کامپیوتر دیگر نیر به عنوان گیرنده فرستنده و گیرنده با همدیگر ارتباط برقرار می کنند و بسته های داده خود را رد و بدل می کنند.
برای مثال زمانیکه شما یک صفحه وب سایت را باز می کنید شما به یک آدرس IP که مربوط به وب سایت است اطلاعات را ارسال می کند و از آن اطلاعات را دریافت می کنید ، حتی دانلود کردن یک فایل از یک فایل سرور هم نوعی از ارتباطات یک به یک محسوب می شود. در خصوص مفاهیم Broadcast و unicast و ... در دوره آموزش نتورک پلاس بصورت مفصل صحبت شده است.
برای ساده تر شدن موضوع فرض کنید یک تلفن دارید و یک شماره تلفن ، شما این شماره را می گیرید و با شخص مورد نظر تماس برقرار می کنید. این ارتباط بین شما و شخص صاحب خط برقرار می شود و به آن یک به یک گفته می شود زیرا کسی غیر از شما دو نفر از محتویات تماس با خبر نیست. مثال تلفن بهترین مثال برای شناخت بهتر موضوع Unicast است.
در ساختار ارتباطات N به N به Multicast در اصطلاح ارتباط یک به چند گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را بصورت همزمان با چندین کامپیوتر دیگر برقرار می کند و شروع به ارسال و دریافت داده می کند. در واقع زمانیکه صحبت از Multicast می شود منظور گروهی از کامپیوترهای مشخص هستند که یک کامپیوتر با آنها ارتباط برقرار کرده است.
در Multicast اطلاعات صرفا به گروه یا مجموعه ای منتقل می شود که در آن گروه قرار دارند و اطلاعات به همه کامپیوترهای شبکه منتقل نخواهد شد. دستگاه هایی که می خواهند اطلاعات مربوط به Multicast را دریافت کنند بایستی به عضویت این گروه Multicast در بیایند. اگر کمی با کلاس های آدرس IP آشنایی داشته باشید حتما توجه کرده اید که IPv4 Class D برای استفاده در موارد Multicasting مورد استفاده قرار می گیرد.
برای مثال شما در سرویس هایی مانند WDS شرکت مایکروسافت از این روش Multicasting برای نصب ویندوزها تحت شبکه استفاده می کنید.برای راحت تر شدن درک موضوع فرض کنید یک تلفن دارید که قابلیت کنفرانس شدن دارد ، شما ابتدا افرادی که می خواهید در این کنفرانس باشند را شماره گیری می کند و هر کس که در این کنفرانس قرار دارد صدای افراد دیگر را خواهد شنید و افرادی که نمی توانند صدا را دریافت کنند بایستی به عضویت این گروه کنفرانس در بیایند تا بتوانند صدا را دریافت کنند این بهترین مثال برای درک مفهوم Multicasting یا ارتباط یک به چند است.
در ساختار ارتباطات N به N به Broadcast در اصطلاح ارتباط یک به همه گفته می شود. در این نوع ارتباطات یک کامپیوتر ارتباط خود را بصورت همزمان با همه کامپیوترهای موجود در شبکه برقرار می کند و شروع به دریافت و ارسال داده می کند. در واقع زمانیکه صحبت از Broadcast می شود منظور همه کامپیوترهای موجود در شبکه هستند بدون استثناء ، یک کامپیوتر زمانیکه اطلاعات خود را Broadcast می کند تمامی کامپیوترهای شبکه این اطلاعات را دریافت می کنند.
در ساختار ارتباطات Broadcast یک کامپیوتر تنها یکبار اطلاعات را Broadcast می کند و در این لحظه اگر کامپیوتری روشن باشد این اطلاعات را در همان یکبار دریافت خواهد کرد. سویچ ها در شبکه به دلیل اینکه در لایه دوم کار می کنند بسته های اطلاعاتی Broadcast را از خود عبور می دهند اما روترها یا همان مسیریاب های شبکه بصورت پیشفرض بسته های اطلاعاتی Broadcast را از خود عبور نمی دهند و آنها را در اصطلاح فنی Drop می کنند.
به عبارت دیگر Router ها اجازه عبور ترافیک Broadcast از یک Segment از شبکه LAN شما به Segment دیگر را نمی دهند. زمانیکه می خواهیم در خصوص مثالی درباره Broadcast صحبت کنیم من همیشه می گویم فرض کنید در یک سالن بزرگ فریاد می زنید محمد نصیری ... همه افراد سالن صدای شما را می شنوند ، در اینجا شخصی که فریاد زده است اطلاعات خود را Broadcast کرده است. دقت کنید که خانم ها معمولا سیستم Broadcasting قدرتمندی دارند کافیست یک مطلب محرمانه را به آنها بگویید و تاکید کنید که به کسی نگویند این مطلب قطعا Broadcast خواهد شد.
در ساختار ارتباطات N به N به Anycast در اصطلاح ارتباط یک به نزدیکترین گفته می شود. در واقع تمامی مواردی که تا کنون بررسی کردیم در مفاهیم مسیریابی مورد استفاده قرار می گیرند و Anycast هم به همین شکل است. Anycast در واقع یک تکنیک شبکه ای است که یک آدرس IP از مسیرهای مختلفی در شبکه قابل دستیابی می شود.
بر اساس الگوریتم های مسیریابی که در شبکه ها استفاده می شود تصمیم گیری می شود که درخواست کاربر از کدام مسیر بهتر است برود تا به مقصد مورد نظر برسد.Anycast دارای یک سری مزابا می باشد ، مزیت اصلی این سرویس این است که کاربران همیشه به نزدیکترین سرویس در دسترس متصل خواهند شد چیزی که به عینه در ساختار DNS مشاهده می کنید.
اینکار باعث کاهش زمان دسترسی به اطلاعات می شود و همچنین باعث ایجاد شدن Load Balancing در شبکه نیز می شود. مزیت دوم این سرویس سادگی پیاده سازی آن است ، شما بدون اینکه دغدغه محل قرارگرفتن سرور DNS خود را داشته باشید با استفاده فقط ای یک آدرس IP می توانید چندین سرویس DNS را دسترسی پیدا کنید.
در مورد Geocast توضیحات زیادی نمی توانم بدهم چون بیشتر از اینکه به این مطلب ارتباط داشته باشد به مطلب مسیریابی مرتبط است ، در واقع Geo مخفف کلمه Geography است و Geocast به ارسال اطلاعات به گروهی از شبکه های مقصد می باشد که با استفاده از موقعیت جغرافیایی شناسایی می شوند. در واقع Geocast یک حالت ویژه از Multicast است که با استفاده از پروتکل های مسیریابی برای شبکه های موبایل و ad-hoc پیاده سازی می شود. امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد.
سرفصل های نتورک پلاس CompTIA Network Plus شامل چه چیزهایی است؟ یکی از سوالاتی که دانشجویان دوره آموزش نتورک پلاس (Network+) بسیار از من می پرسند این هست که آیا یادگیری همه سرفصل های دوره نتورک پلاس برای ورود به دنیای شبکه و فناوری اطلاعات الزامی است؟ در ابتدا باید بدانید که شما قرار است تا چه مرحله ای از آموزش شبکه و فناوری اطلاعات وارد شوید .
باید بدانید که قرار است در چه گرایشی از شبکه و فناوری اطلاعات پیشرفت و ادامه فعالیت داشته باشید و در نهایت علاقه شما بیشتر به چه مباحثی از شبکه است که بر اساس آن سرفصل های نتورک پلاس را نیز یاد بگیرید. اجازه بدهید قبل از اینکه بصورت کامل و قطعی در این خصوص نظر بدهیم در خصوص سرفصل های اصلی نتورک پلاس کامپتیا صحبت کنیم .
دوره آموزشی نتورک پلاس که قبلا در خصوص آن بصورت مفصل توضیح دادیم ، قبلا با عنوان دوره آموزش مبانی شبکه های کامپیوتری معرفی میشد اما این روزها به نوعی اولین دوره آموزشی برای ورود به هر دوره دیگری در حوزه فناوری اطلاعات شناخته می شود. دوره آموزشی نتورک پلاس در نسخه جدید خودش دارای پنح فصل بندی یا در اصطلاح سرفصل آموزشی کلی شده است که هر کدام از آنها به سرفصل های کوچکتری برای خود تقسیم می شوند. سرفصل های کلی نتورک پلاس به شکل زیر هستند :
در این فصل شما با مبانی و مفاهیم اولیه شبکه از جمله سرویس های شبکه ، اتصالات و ارتباطات فیزیکی شبکه ، توپولوژی ها یا همبندی های شبکه ، معماری ها و طراحی های شبکه و کمی در مورد مباحث پردازش ابری بصورت کلی آشنا خواهید شد.
در این فصل شما با تکنولوژی ها و مفاهیم مربوط به مسیریابی شبکه ، تجهیزات شبکه ، راهکارهایی مثل اترنت ( Ethernet ) و شبکه های بیسیم یا وایرلس آشنا خواهید شد.
در این فصل شما با مفاهیمی مثل مانیتورینگ یا نظارت بر شبکه ، بهینه سازی های شبکه و البته مفاهیم مدیریتی تر و سطح بالاتری مثل طرح تداوم کسب و کار آشنا خواهید شد.
در این فصل شما با مفاهیم اولیه امنیت اطلاعات و امنیت شبکه آشنا می شوید ، حملات شبکه را و انواع حملات هکری را بصورت خلاصه و مفید یاد میگیرید و در نهایت نحوه امن کردن یا Hardening و مقابله با تهدیدات شبکه را نیز تا حد اولیه آموزش خواهید دید.
در قسمت رفع اشکال شبکه از سرفصل های نتورک پلاس شما با رفع اشکالات معمولی از جمله مشکلات مربوط به کابل های شبکه ، ارتباطات و مشکلات نرم افزاری که باعث اختلال در ارتباطات می شوند آشنا خواهید شد.
سرفصل های بین المللی دوره نتورک پلاس بصورت کلی و کمی نامفهوم به نظر می رسند. بهتر هست برای اینکه درک بهتری از جزئیات آموزشی دوره نتورک پلاس Network+ داشته باشیم ، این سرفصل ها رو به ترتیب ریز و جزئی تر کنیم تا بدونید قرار هست چه چیزهایی در این دوره نتورک پلاس آموزش داده بشه ، پس در ادامه با ما باشید.
در این فصل شما با نحوه کار کردن شبکه و اصلا اینکه چگونه اطلاعات در شبکه جابجا می شوند ، آشنا می شوید. با لایه های شبکه و چیزی به نام مدل OSI آشنا می شوید و مفاهیمی مثل کپسوله کردن اطلاعات یا Encapsulation را یاد میگرید.
در ادامه شما با ویژگی های یک شبکه استاندارد آشنا می شوید ، اینکه کامپیوترها چگونه به هم متصل می شوند تا تشکیل یک شبکه را بدهند را متوجه خواهید شد. به این بسته شدن های متنوع در اصطلاح توپولوژی ها یا همبندی ها گفته می شود.
در ادامه با انواع کابل شبکه و کاربرد هر کدام از آنها آشنا می شوید. با مفاهیم آدرس دهی آیپی و مقدماتی از سابنتینگ آشنا می شوید. پورت های فیزیکی و مجازی ، پروتکل ها ، نرم افزارها و ... را می شناسید. سرویس های شبکه را می شناسید و هدف کلی از ارائه هر سرویس در شبکه را درک خواهید کرد و در نهایت با کلیات ساختار اتاق سرورها و مراکز داده آشنا می شوید و این فصل شما کامل می شود.
تفاوت شبکه های LAN ، WAN ، MAN ، PAN و ... در چیست؟ انواع شبکه از لحاظ اندازه به چه دسته بندی هایی تقسیم می شوند؟ این سوالی است که ممکن است برای خیلی از افرادیکه تازه وارد دنیای شبکه و فناوری اطلاعات می شوند ، پیش بیاید. سوال مهمتر این است که چند نوع شبکه داریم؟ قبل از اینکه به سراغ انواع شبکه های کامپیوتری از لحاظ ابعاد برویم بد نیست بدانید که ما شبکه های کامپیوتری را بر اساس چه فاکتورهایی طبقه بندی می کنیم .
شبکه‌های کامپیوتری به مجموعه‌ای از دستگاه‌های متصل به یکدیگر گفته میشود که برای اشتراک‌گذاری داده و منابع استفاده میشوند. این شبکه‌ها بر اساس محدوده جغرافیایی به چهار دسته اصلی تقسیم میشوند:
در آموزش شبکه، همچنین دسته‌بندی‌هایی مانند SAN (شبکه ذخیره‌سازی) و VPN (شبکه خصوصی مجازی) برای امنیت و ذخیره‌سازی داده‌ها بررسی میشوند. انتخاب نوع شبکه به نیاز، امنیت و مقیاس‌پذیری آن بستگی دارد.
از نظر نوع ارتباط ما می توانیم انواع شبکه های کامپیوتری را به سه نوع ارتباط دسته بندی کنیم ، شبکه های بیسیم یا وایرلس که با استفاده از امواج رادیویی ارتباط برقرار می کنند. شبکه های کابلی که با استفاده از کابل هایی از جنس فلز ( مس یا آلومینیوم ) با همدیگر ارتباط برقرار می کنند و در نهایت شبکه هایی از جنس فیبر نوری که با استفاده از فیبرهای نوری از جنس شیشه و با امواج نور با هم ارتباط برقرار می کنند ، تقسیم بندی کنیم.
کامپیوترها به روشهای مختلفی به هم متصل می شوند که در اصطلاح شبکه ای به آن توپولوژی گفته می شود. شبکه ها از لحاظ توپولوژی هم با هم متفاوت هستند و انواع توپولوژی های شبکه برای اتصال کامپیوترها به هم وجود دارد. از جمله مهمترین انواع توپولوژی های شبکه می توانیم به توپولوژی خطی یا باس ، توپولوژی ستاره ای یا استار ، توپولوژی حلقوی یا رینگ ، توپولوژی توری یا مش و توپولوژی های شبکه ترکیبی اشاره کنیم که خودشان یک طبقه بندی مجزا از انواع شبکه می باشند.
اما یکی دیگر از انواع شبکه های کامپیوتری مرتبط به روش انتقال داده است. این نوع از شبکه های کامپیوتری کمی تخصصی تر بحث انواع شبکه را دنبال می کنند. در این طبقه بندی ما شبکه ها را به دسته بندی های مثل شبکه های پخش فراگیر یا برودکست ( Broadcast ) که چیزی شبیه به شبکه های تلوزیونی قدیمی آنالوگ هستند و شبکه های نقطه به نقطه یا Point To Point و نوع دیگری از طبقه بندی که در مقوله این مقاله نیست طبقه بندی می کنیم.
مرسوم ترین نوع طبقه بندی انواع شبکه های کامپیوتری که در دوره آموزش نتورک پلاس (Network+) نیز به خوبی به آن پرداخته می شود ، انواع شبکه از لحاظ اندازه و ابعاد هستند. از کوچکترین اندازه های شبکه گرفته که از لحاظ فنی همان شبکه بلوتوث موبایل و ماوس و کیبورد شما است تا شبکه هایی در ابعاد یک کشور و حتی زمین ، در این دسته بندی قرار می گیرند. برای طبقه بندی شبکه های کامپیوتری از لحاظ اندازه ، ما سه دسته بندی کلی داریم که تقریبا از همه معروف تر هستند :
البته طبقه بندی های دیگری از لحاظ اندازه های شبکه نیز وجود دارد که بعد از تعریف این شبکه ها ، گذری به آنها نیز خواهیم داشت.
برای مطالعه بیشتر و آشنایی بیشتر با در مباحث و مفاهیم به منبع مقاله در این لینک مراجعه کنید.