به اقداماتی که جهت محافظت شبکه در مقابل حملات داخلی و خارجی انجام می شود امنیت شبکه گفته می شود. این اقدامات دفاعی در لایه های متعددی از لبه شبکه تا داخل شبکه انجام می شود.هر لایه امنیتی شبکه ، دارای سیاستهای کنترلی جهت مدیریت دسترسی کاربران مجاز و مسدود کردن دسترسی هکرها به منابع شبکه می باشد.
در آموزش هک، اولین گام آشنایی با مفاهیم اولیه امنیت شبکه است که شامل انواع حملات رایج مانند حملات DDoS، فیشینگ، MITM (Man-in-the-Middle)، و حملات تزریق SQL میشود. این حملات می‌توانند به سیستم‌ها و داده‌ها آسیب جدی وارد کنند. در مقابل، روشهای امن‌سازی شبکه شامل استفاده از فایروال‌ها، رمزنگاری داده‌ها، احراز هویت چندعاملی، و به‌روزرسانی منظم سیستم‌ها برای جلوگیری از بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌ها هستند. آموزش هک به شما کمک میکند تا نه تنها روشهای حمله را درک کنید، بلکه تکنیک‌های دفاعی برای مقابله با آنها را نیز فرا گیرید. همچنین، آشنایی با ابزارهای نظارتی و تست نفوذ بخش مهمی از این آموزش است.
نرم افزاری است که درخواستهای پیاپی از یک کلاینت به سرور را جهت شناسایی پورت های فعال ارسال میکند . این کار معمولا توسط مدیران شبکه جهت پیدا کردن پورت های باز سرور انجام می شود . البته هکرها با استفاده از این ابزار قادر به شناسایی سرویس های ارائه شده توسط این سرور با توجه به پورتهای باز میشوند و براساس این اطلاعات فرایند حمله خود را طراحی میکنند.
حمله مرد میانی (MITM) جزو خطرناکترین نوع حملات در شبکه های کامپیوتری است. ساختار حمله به گونه ای است که مهاجم با استفاده از روشهایی مانند Arp Poisoning ، دربین دو طرف ارتباط قرار می گیرد و بدون اینکه طرفین ارتباط متوجه شوند شروع به شنود ، دستکاری و جمع اوری اطلاعات میکند.
همانطور که میدانید وظیفه پروتکل Arp تبدیل Ip به Mac می باشد. هکرها با استفاده از این پروتکل و ایجاد بسته GArp جعلی و معرفی Ip Address گیت وی شبکه با Mac خود حمله را انجام میدهند و سیستم های شبکه براساس این بسته Arp Table خود را به روز رسانی می کنند و در نتیجه از این پس ترافیک مربوط به خارج شبکه را تحویل مهاجم میدهند و مهاجم بعد از شنود و جمع آوری اطلاعات (MITM) ،ترافیک را به گیت وی اصلی ارسال میکند تا حمله توسط کاربران و مدیران کشف نشود.
به مجموعه اقداماتی که جهت قطع موقت یا دائمی و یا تعلیق خدمات یک میزبان متصل به شبکه انجام میشود حملات منع سرویس یا DOS گفته میشود. اهداف حمله DOS معمولاً سایت ها یا خدمات میزبانی وب سرور با ویژگی های مناسب مانند بانک ها، کارت های اعتباری و حتی سرورهای ریشه را هدف قرار می دهند. در این نوع حمله هکر با استفاده از روشهای زیادی مانند سرازیر کردن درخواستها و استفاده بیش از حد از منابع (پردازنده، پایگاه داده، پهنای باند، حافظه و…) باعث کاهش سرعت سرور می شود و ممکن است حتی این کارسبب از کار افتادن سرور شود.هدف از این حملات جلوگیری یا متوقف کردن کارکرد عادی یک وب سایت ، سرور یا سایر منابع شبکه طراحی شده است.
در پروتکل tcpip جهت برقراری ارتباط بین دو عضو شبکه ( کلاینت و سرور) ابتدا یک پکت TcpSynاز کلاینت به سرور ارسال می شود و به محض دریافت این کد سرور متوجه می شود که این کلاینت قصد برقراری ارتباط را دارد در صورت تایید این ارتباط توسط سرور، یک پکت Syn/Ack ارسال میکند و این کد برای کلاینت به مفهوم قبول ارتباط از سمت سرور بوده است و کلاینت نیز جهت برقراری اتصال یک پکت Ack برای سرور ارسال میکند از این رو هکرها از این مکانیزم سواستفاده کرده و با استفاده از ip های جعلی اقدام به ارسال درخواستهای متعدد میکنند و در انتها نیز پاسخ سرور را جهت بستن session نمیدهد از این رو اتصالات نیمه باز زیادی ایجاد میشود و با توجه به این که سرور قادر به پاسخگویی تعداد محدودی اتصال هست از این رو دیگر قادر به پاسخگویی به کلاینتهای دیگر را ندارد.
در این نوع حمله از تکنیک های ip spoofing و پروتکل icmp استفاده می شود. در این نوع حمله با تاکتیک ip spoofing هکر ip قربانی را جعل میکند و با استفاده از دستور ping شروع به تولید ترافیک Icmp echo با مقصد Broadcast میکند و در نتیجه تعداد زیادی ترافیک ICMP Reply برای قربانی ارسال میشود و در نتیجه با افزایش این ترافیک دیگر سرور قادر به پاسخگویی نیست و حتی احتمال دارد crash کند.
در این نوع حمله از پروتکل ICMP استفاده میشود.در حمله ping flood همانطور که از نامش مشخص است با استفاده از دستور ping کامپیوتر قربانی مورد حمله قرار میگیرد در این روش هکر با استفاده از تعداد کثیری از پکت های ping با حجم بالا باعث overload شدن کامپیوتر قربانی می شود.آسان ترین نوع حمله, حمله Ping Flood است که تحت پروتکل ICMP کار میکند و امروزه به عنوان Ping شناخته میشود.در شرایط عادی از دستور Ping برای بررسی صحت ارتباط بین دو کامپیوتر استفاده میشود اما در حمله Ping Flood باعث میشود تا سیل عظیمی از پکت های با حجم بالا برای کامپیوتر قربانی جهت Overload شدن ارسال شود.شما در تصویر زیر میتوانید نمونه ای از این نوع حمله را مشاهده کنید. برای انجام این حمله ما میتوانیم از دو آپشن زیر در دستور ping استفاده کنیم .
Ping (destination ip) –L (Packet Size(Byte) ) –N (Count) Ping 192.168.1.10 –l 100 –n 10
هکرها با سواستفاده از باگهایی که در لایه های شبکه و بعضی از سیستم عامل ها از قبیل ویندوز 3.1 ، 95 ، NT و لینوکس 2.0.32 و 2.1.63 قربانی خود را مورد حمله قرار می دهند. همانطور که میدانید هنگام انتقال اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر بسته ها با استفاده از آفست و شماره ترتیب مشخص میشوند و هکرها با تغییر ترتیب بسته ها و آفست ها باعث میشوند کامپیوتر مقصد هنگام ادغام بسته ها به مشکل برخورد و حتی crash بکند.
حملات DDos را میتوان مهلک ترین نوع از حملات Dos دانست. این نوع حمله بسیار شبیه حمله ping flood است اما با این تفاوت که از چندین کامپیوتر استفاده می شود. در این روش هکر یک دستگاه آلوده را به عنوان دستگاه اصلی(Master) به کار می برد و حمله را در سایر دستگاهها که zombie نامیده می شوند هماهنگ می نماید.سرویس و منابع مورد حمله ، (قربانی های اولیه) و کامپیوتر های مورد استفاده در این حمله (قربانی های ثانویه) نامیده می شوند. حملات DDoS عموماً در از کار انداختن سایت های کمپانی های عظیم از حملات DoS مؤثرتر هستند.
مدیران شبکه میبایست شناخت کافی از کاربران و تجهیزاتی که از منابع شبکه استفاده میکنند داشته باشند و با استفاده از این اطلاعات و اجرای سیاستهای امنیتی و کنترل دسترسی کاربران جهت دسترسی به منابع شبکه از حمله هکرها و مهاجمان جلوگیری کنند . پس به اختصار میتوان گفته به فرایند کنترل دسترسی به شبکه Network Access Control (NAC) گفته میشود.
نرم‌افزار ضدویروس که با نام‌های ویروس‌یاب و ویروس‌کش و ضد بدافزار هم شناخته میشود یکی از ابزارهای مهم جهت مبارزه با انواع ویروسها ، کرم ها و تروجان ها و به طور کلی کدهای مخرب می باشد.ضد ویروس با استفاده از راهکاری با نام Signature Matching اقدام به شناسایی ویروسها میکند. در این فرایند با توجه به ماهیت ویروس ها که شامل کدهایی مخرب است آنها را شناسایی میکند. نرم‌افزار آنتی‌ویروس سه وظیفه عمده را انجام میدهند:
هر نرم افزاری که شما برای کسب و کار خود استفاده میکنید باید از لحاظ امنیتی قابل اعتماد باشد . این خیلی مهم است که این نرم افزار را کارکنان IT شما می نویسند یا آن را میخرید ! متاسفانه ممکن است هر برنامه که تهیه میکنید دارای حفره های امینتی باشند که راه را برای نفوذ مهاجمان به شبکه باز میکند. امنیت نرم افزار شامل سخت افزار ، نرم افزار و پردازشهایی جهت بستن حفره های امنیتی
تجزیه و تحلیل ترافیک توسط تیم امنیتی میتواند یکی از روشهای مناسب جهت امن سازی شبکه و تشخیص رفتارهای غیر طبیعی در شبکه باشد.
در گذشته پیشگیری از دست دادن اطلاعات (Data Loss Prevention) یکی از مباحث مهم بود اما امروزه فن آوری های جدید پشتیبان گیری اطلاعات این قابلیت را به ما میدهد که ما بتوانیم از اطلاعات سازمان خود پشتیبان بگیریم و آنها را با روشهای رمزنگاری از دست سودجویان محفوظ نگاه داریم.
فایروال یک دیواری است ما بین شبکه مورد اعتماد ما و شبکه های خارج غیر قابل اطمینان مانند اینترنت که با استفاده از مجموعه ای از قوانین تعریف شده ،ترافیک تبادلی را کنترل میکند.دیوار آتش یکی از مهمترین لایه‌های امنیتی شبکه‌های کامپیوتری است که عدم آن موجب میشود هکرها و افراد خراب کار بدون وجود داشتن محدودیتی به شبکه وارد شده و کار خود را انجام دهند.
فایروال شرکت سیسکو با نام Adaptive Security Appliance) ASA) تولید می شود که علاوه بر امکانات فایروال ، قابلیت های فراوانی را برای ما مهیا می سازد.فایروال ها وظیفه محافظت از شبکه داخلی را در برابر دسترسی غیر مجاز از بیرون شبکه دارند. علاوه بر این فایروال ها می توانند محافظت بخش های مختلف شبکه را نسبت به هم تامین کنند به طور مثال منابع شبکه را از کاربر شبکه جدا کنیم. همچنین فایروال امکان دسترسی به برخی از سرویس ها مانند وب که نیاز به ایجاد دسترسی برای کاربران خارج شبکه است را فراهم می کند.
Routed Mode در فایروال ASA سیسکو حالتی است که در آن فایروال مانند یک مسیریاب (Router) عمل کرده و بین شبکه‌های مختلف مسیریابی (Routing) انجام میدهد. در این حالت، هر Interface یک آدرس IP مستقل دارد و بسته‌های داده بر اساس جدول مسیریابی ارسال میشوند. ترافیک بین شبکه‌ها از طریق فایروال عبور کرده و تحت سیاستهای امنیتی بررسی و فیلتر میشود. در آموزش فایروال، یادگیری Routed Mode برای مدیریت امنیت و مسیرهای ارتباطی در شبکه‌های پیچیده ضروری است. این حالت برای سازمان‌هایی که نیاز به کنترل دقیق ارتباطات بین چندین شبکه دارند، بسیار مفید است.
به این صورت که سرورهای مربوطه را در یک شبکه جداگانه تحت عنوان Demilitarized Zone) DMZ) قرار می دهیم و توسط فایروال امکان دسترسی محدود از طریق محیط خارج از شبکه را به DMZ می دهیم. با اینکار یک محیط ایزوله ایجاد کرده ایم و در صورتی که حمله به این سرورها صورت گیرد فقط این سرورها تحت تاثیر قرار می گیرد و سرورهای داخلی از این حمله در امان هستند. علاوه بر این می توانید دسترسی کاربران به شبکه خارجی (مانند اینترنت) را نیز کنترل کنید مثلا به چه آدرس ها و سایت هایی دسترسی داشته باشند.
زمانی که بحث استفاده از فایروال در شبکه پیش می آید شبکه خارجی در مقابل فایروال است و شبکه داخلی و DMZ پشت فایروال قرار می گیرند و توسط آن محافظت می شوند و تنها اجازه دسترسی محدود به کاربران خارج از شبکه را به محیط DMZ می دهد. فایروال ASA دارای چندین اینترفیس است که می توان برای هر کدام آن سیاست های خاص خودش را در نظر گرفت. حتی شما می تواند چند شبکه داخلی ، DMZ و یا چند شبکه خارجی داشته باشید.
ASA در دو Mode یا حالت Transparent و Routed کار می کند. در مقاله قبلی با عملکرد فایروال در حالت Transparent آشنا شدیم و در این مقاله می خواهیم مفاهیم ، نحوی عملکرد و ویژگی های Routed Mode را بررسی کنیم.
به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.
زمانی که فایروال ASA را برای اولین بار در شبکه قرار می دهیم باید توپولوژی شبکه را نسبت به آن تغییر دهیم به این صورت که در هر سمت اینترفیس های ASA باید یک Subnet متفاوت داشته باشیم همانند یک روتر. به طور مثال ما یک شبکه با یک subnet داریم برای اینکه از ASA استفاده کنیم حداقل این شبکه را به دو Subnet باید تقسیم کنیم مثلا در یک سمت کلاینت ها و در سمت دیگر سرور ها را قرار می دهیم.
این تغییر توپولوژی با عث می شود که نصب ASA در حالت Routed را با مشکل مواجه کند چون نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی شبکه دارد. ساده ترین حالت این است که IP کلاینت ها و دستگاه هایی که از اهمیت زیادی برخوردار نیست را تغییر ندهیم و آنها را به عنوان یک Subnet در نظر بگیریم و IP دستگاه هایی که نیاز به محافظت دارند را تغییر و در یک Subnet قرار دهیم زیرا معمولا تعداد این دستگاه ها کمتر است و IP دستگاه های کمتری را تغییر می دهیم.
حالت دیگر این است که می خواهیم فایروال را بین شبکه داخلی و اینترنت قرار دهیم. در این حالت تنها کافیست IP فعلی مودم (Gateway) را به ASA اختصاص دهیم و برای مودم یک IP در یک Subnet جدید در نظر بگیریم.علاوه بر اختصاص IP برای هر اینترفیس از یک Subnet باید یک نام و یک عدد تحت عنوان Security Level برای آن در نظر بگیریم این عدد که می تواند بین صفر تا صد باشد و مشخص کننده نحوی ارتباطات بین اینترفیس ها می باشد. به طور مثال یک اینترفیس Security Level صفر و دیگری Security Level صد دارد ترافیک از Security Level بالاتر اجازه ورود به Security Level پایین تر را دارد ولی برعکس آن امکان پذیر نیست مگر اینکه ما آنرا مجاز کنیم.
کاربرد Security Level در فایرول ASA سیسکو چیست؟ Security Level مقداری است که به هر Interface اختصاص داده می شود و درجه اهمیت آنرا مشخص می کند. این مقدار میتواند عددی بین 0 تا 100 باشد . ترافیک TCP و UDP از اینترفیس با Security Level بالاتر می تواند وارد اینترفیس با Security Level پایین تر شود و با توجه به ویژگی Statefull ترافیک درخواستی از Security Level بالاتر از Security Level پایین تر امکان و اجازه پاسخگویی و ورود به Security Level بالاتر را پیدا می کند به عبارتی تنها به ترافیکی از سطح پایین تر اجازه ورود داده می شود که از داخل ان اینترفیس درخواست شده باشد.
غیر از Security Level برای هر اینترفیس یک نام (name if) در نظر می گیریم اگر برای اینترفیس نام inside در نظر گرفته شود به صورت خودکار مقدار Security Level برابر 100 و اگر outside را به عنوان نام اینترفیس انتخاب کنیم مقدار Security Level برابر صفر خواهد شد. به اینترفیس ها می توان یک Security Level یکسان اختصاص داد. به طور پیش فرض ترافیک بین اینترفیس هایی که دارای مقدار Security Level یکسان هستند عبور داده نمی شود
Security Level در فایروال ASA سیسکو عددی بین ۰ تا ۱۰۰ است که میزان اعتماد یک رابط شبکه (Interface) را تعیین میکند. سطح ۱۰۰ بالاترین امنیت (معمولاً برای شبکه داخلی) و سطح ۰ کمترین امنیت (معمولاً برای اینترنت) را دارد. ترافیک از سطح بالاتر به پایین‌تر مجاز است، اما برای مسیر برعکس نیاز به دستورات دسترسی (ACL) دارد. در آموزش فایروال، درک این مفهوم برای مدیریت امنیت و کنترل ترافیک شبکه ضروری است.
فایروال Transparent چیست؟ فایروال یک سیستم امنیتی برای شبکه است که به دو صورت سخت افزاری و نرم افزاری موجود است و وظیفه آن کنترل ترافیک ورودی و خروجی براساس سیاست ها و نقش هایی که برای آن تعریف می شود است. فایروال شرکت تحت نام Adaptive Security Applince یا ASA تولید می شود البته ASA علاوه بر فایروال امکانات مانند AntiVirus ، IPS ، VPN و ... را برای ما فراهم می کند. ASA در دو Mode یا حالت Transparent و Routed کار می کند.در این مقاله می خواهیم مفاهیم ، نحوی عملکرد و ویژگی های Transparent Mode را بررسی کنیم اما در ابتدا به صورت مختصر Routed Mode را بررسی می کنیم.
Transparent Firewall در سیسکو نوعی فایروال لایه ۲ است که مانند یک Bridge (پل) بین دو شبکه عمل میکند و بدون نیاز به تغییر در آدرس‌های IP، ترافیک را فیلتر میکند. این فایروال در مسیر داده‌ها قرار میگیرد و با استفاده از ACLs، Security Policies و Inspection امنیت شبکه را افزایش میدهد. در آموزش فایروال، یادگیری Transparent Firewall برای مدیریت امنیت در شبکه‌های بدون تغییر در توپولوژی حیاتی است. این روش در محیط‌هایی که نیاز به کنترل دقیق ترافیک بدون ایجاد تغییر در زیرساخت IP دارند، کاربرد زیادی دارد. تنظیم آن معمولاً با Cisco ASA و Firepower انجام میشود.
به صورت پیش فرض فایروال ASA در لایه سوم عمل می کند و بر پایه Packet و IP Address عمل می کند و کلیه عملیات بازرسی و انتقال ترافیک ، براساس پارامترهای لایه سوم انجام می گیرد هرچند که ASA می تواند در لایه های بالاتر نیز کنترل را انجام دهد. ASA با در نظر گرفتن IP Address برای اینترفیس ها ، خود را به عنوان یک روتر یا Gateway در شبکه ای که به آن متصل است معرفی کند. به این حالت Routed Mode گفته می شود.استفاده از این حالت نیاز به تغییرات در سیستم آدرس دهی IP دارد.در این حالت هر اینترفیس ASA باید به یک Subnet متصل و یک IP از آن Subnet به آن اینترفیس اختصاص داده شود در تصویر زیر حالت Routed Mode را می بینید که اینترفیس 0 به نام outside به شبکه 192.168.100.0/24 ، اینترفیس 1 به نام inside به شبکه 192.168.200.0/24 و اینترفیس 2 به نام DMZ به شبکه 192.168.1.1/24 متصل است.
حالت دیگری که ASA می تواند در آن عمل کند Transparent است. در این حالت ASA همانند یک دستگاه لایه دو فعالیت می کند و مانند یک روتر یا Gateway در شبکه دیده نمی شود این حالت استفاده فایروال را قایروال لایه دو یا فایروال مخفی نیز می نامند. چون در این حالت اینترفیس های فایروال IP نمی گیرند در نتیجه قابل شناسایی نیستند و تنها از یک IP آدرس برای ترافیک Management مروبط به خود دستگاه استفاده می شود.نصب و راه اندازی فایروال در حالت Transparent در شبکه به سادگی انجام می پذیرد و شبکه ما را به دو قسمت inside و outside تقسیم می کند بودن اینکه نیاز به تغییر در سیستم آدرس دهی شبکه وجود داشته باشد در شکل زیر نحوی استقرار فایروال در حالت Transparent را نشان می دهد.
در حالت Transparent هر دو اینترفیس inside و outside به یک subnet متصل می شود. به این حالت bump in the wire گفته می شود چون در این حالت ASA شبکه را جدا نمی کند و بخشی از شبکه می شود و ترافیک شبکه مورد بازرسی قرار می دهد و نسبت به سیاست های و نقش های در نظر گرفته شده برای فایروال ، در مورد ترافیک های عبوری تصمیم می گیرد. به این همین دلیل نصب و راه اندازی Transparent mode ساده و آسان است.با اینکه حالت Transparent در لایه دو عمل می کند ترافیک لایه سه تا زمانی که شما به آن اجازه عبور ندهید (با یک ACL) این ترافیک نمی تواند عبور کند. و تنها ترافیکی که بدون ACL اجازه عبور دارد ترافیک مربوط به ARP است. ترافیک ARP را با ARP Inspection می توان کنترل کرد.
به طور مثال شما می توانید با استفاده از یک ACL ترافیک Routing Protocol هایی مانند OSPF ، EIGRP و ... را از Transparent Firewall عبور دهید ASA در حالت transparent را می توان همانند یک سوئیچ در نظر گرفت که فریم ها را از یک اینترفیس به اینترفیس دیگر منتقل می کند اینکار براساس MAC آدرس فریم انجام می شود. ASA آدرس MAC مبدا و پورتی که روی آن این فریم را دریافت کرده را نگه داری می کند و از این طریق متوجه می شود که برای رسیدن به این MAC آدرس از چه اینترفیس می تواند استفاده کند. با استفاده از این اطلاعات ASA یک جدول تشکیل می دهد و این اطلاعات را در آن نگه داری می کند و با استفاده از این جدول اقدام به ارسال فریم های می کند.
سوئیچ زمانی که MAC مقصد فریم را در جدول Cam خود پیدا نکند این فریم را روی تمام اینترفیس هایش غیر از اینترفیسی که این فریم را روی آن دریافت کرده ارسال می کند به این امید که مقصد به یکی از پورت هایش متصل باشد.اما ASA همانند سوئیچ اینکار را به سادگی انجام نمی دهد چون به دلیل سیاست های امنیتی امکان ارسال بسته ها محدود شده است. در عوض ASA به منظور پیدا کردن مقصد به یکی از روش های زیر وارد عمل می شود:
ASA که نسخه 8.4(1) یا بالاتر را اجرا کند این امکان را دارد که اینترفیس های خود را عضو یک یا چند گروه (bridge group) منطقی کند. هر bridge group به عنوان یک Transparent firewall کاملا مستقل عمل کند. ترافیکی که از یک bridge group عبور می کند نمی تواند وارد bridge group دیگر شود در صورت نیاز به ایجاد ارتباط بین این گروه ها باید از یک روتر خارجی استفاده شود. در فایروال های ASA تا هشت bridge group می توان ایجاد کرد که به هر گروه می توان 2 تا 4 اینترفیس داشته باشد. حداقل هر گروه باید دو اینترفیس داشته باشد که معمولا به نام های inside و outside شناخته می شوند. تصویر زیر نشان دهنده دو bridge group است که به صورت کاملا مجزا از یکدیگر عمل می کنند.
با استفاده از این قابلیت این امکان فراهم می شود که چندین فایروال مستقل داشته باشیم.نسخه های قبل 8.4(1) تنها از یک bridge group پشتیبانی می کنند و از دو اینترفیس برای آنها می توان استفاده کرد که می توان نام های inside و outside را برای آنها در نظر گرفت و اجازه استفاده از اینترفیس سوم را نخواهیم داشت مگر به عنوان پورت Management از آن استفاده کنیم که تنها ترافیک مربوط به خود دستگاه از آن عبور داده شود.
زمانی که ASA چند Security Context دارد برای هر Context می تواند یک یا چند bridge group داشته باشیم. به هر Context می توان اینترفیسی را اختصاص داد که مربوط به Contextهای دیگر نباشد به عبارت دیگر اینترفیس ها نمی توانند بین Context ها مشترک باشند.اینترفیس های فایروال در حالت Transparent باید همه به یک شبکه (subnet) متصل باشند هر چند که بسته های IP بودن محدودیت های لایه دو همچنان بازرسی می شوند. از یک Extended ACL برای بررسی و ارزیابی Policiesهای ، ترافیک استفاده می شود و موتور بازرسی و بررسی ASA می تواند فعالیت های ترافیک را در هر لایه ای مورد بررسی قرار دهد.
قبل از اینکه یکی از دو حالت Routed یا Transparent را برای شبکه خود انتخاب کنیم باید از نقاط ضعف و قوت این دو حالت آگاهی داشته باشیم. در اینجا به صورت خلاصه این ویژگی ها را نام می بریم:
MAC آدرس زیر به عنوان مقصد اجازه عبور از Transparent Firewall را دارند. هر MAC آدرسی که در جدول زیر وجود نداشته باشد توسط فایروال Drop می شود:
نکته : از نسخه (ASA/PIX 8.0(2 می توان از این قابلیت نیز استفاده کرد.
قبلا در توسینسو در خصوص انواع توپولوژی های شبکه بحث شده است اما تاکنون شاید چیزی در خصوص توپولوژی Daisy Chain نشنیده باشید. بعضا این توپولوژی را با توپولوژی Bus اشتباه می گیرند و یا اصلا در خصوص آن صحبتی نمی کنند. در واقع بهتر است وقتی صحبت از توپولوژی Bus می کنیم اسم آن را به فارسی توپولوژی اتوبوسی و وقتی صحبت از توپولوژی Daisy Chain می کنیم از ان به عنوان توپولوژی خطی یا Line یاد کنیم. در قسمت شصت و ششم از دوره آموزش نتورک پلاس از دوره های آموزش شبکه ، بصورت کامل در خصوص توپولوژی های شبکه صحبت می کنیم که مفهوم Daisy Chain هم در همینجا بررسی خواهد شد.
البته بهترین اسمی که می توانیم برای این توپولوژی انتخاب کنیم توپولوژی زنجیری است که دستگاه ها به شکل حلقه های زنجیر به هم متصل می شوند. در توپولوژی Daisy Chain دستگاه هایی که در شبکه قرار دارند در امتداد یک خط مستقیم به هم متصل می شوند. کامپیوترها از یک کارت شبکه ورودی و از کارت شبکه دیگر خروجی به کامپیوتر دیگر می دهند ، اگر در خصوص سویچ ها و روترها صحبت کنیم هم به همین شکل از یک پورت سویچ یک کابل وارد و از یک پورت دیگر کابلی به سویچ دیگر متصل می شود.
یک توپولوژی Daisy Chain هم می تواند بصورت خطی و هم می تواند بصورت حلقوی ایجاد شود به این صورت که در Daisy Chain خطی کامپیوتر یا دستگاه اول به دستگاه آخر هیچگونه ارتباط مستقیم فیزیکی ندارد اما در Daisy Chain حلقوی یک لینک مجزا و مستقیم بین دستگاه اول و آخر به وجود می آید که تشکیل یک حلقه را می دهد. استفاده از Daisy Chain حلقوی به ما امکان استفاده از Bidirectional Passing را می دهد که در این حالت ما می توانیم برای سریعتر رساندن بسته اطلاعاتی از جهت مختلفی بسته ها را در شبکه منتقل کنیم .
این در حالی است که در Daisy Chain خطی یک پیام یا بسته اطلاعاتی باید از همان یک خط و مسیری که به وجود آمده است استفاده کند. ما می توانیم توپولوژی Daisy Chain خطی را با خطوط مدارهای منطقی الکترونیکی مقایسه کنیم ، در مدارهای الکترونیکی خروجی یک مدار تبدیل به ورودی یک مدار دیگر می شود و با این روش مدارهای منطقی به هم متصل می شوند ، در مقایسه با شبکه نیز خروجی یک پورت کامپیوتر یا دستگاه شبکه به ورودی یک کامپیوتر یا دستگاه شبکه تبدیل می شود. یکی از مزایایی که در توپولوژی Daisy Chain حلقوی وجود دارد این است که با به مشکل خوردن یکی از دستگاه ها ، ما قابلیت ارسال کردن بسته های اطلاعاتی در یک مسیر دیگر را نیز داریم.
شاید زیاد واژه Daisy Chain در تجهیزات شبکه برای شما آشنا نباشد چون معمولا از توپولوژی هایی استفاده می کنید که همگان با آنها آشنایی دارند اما یکی از مواردی که Daisy Chain بسیار در انها استفاده می شود تجهیزات و رابط های سخت افزاری کامپیوترها هستند ، برای مثال رابط ها یا Interface های SCSI و Firewire به شما این امکان را می دهند که هارد دیسک ها و یا CDROM ها و پرینترها و ... را بصورت پشت سر هم به هم متصل کنید و از آنها استفاده کنید. کابل IDE یا SATA ای که درون کامپیوتر شما قرار دارد و دو عدد هارد دیسک را به همراه یک عدد DVDROM به مادربورد سیستم متصل کرده است در واقع یک توپولوژی Daisy Chain خطی است که انعطاف پذیری خوبی برای استفاده از چندین دستگاه بصورت همزمان در سیستم را به شما می دهد.